Rien.
Het staat sierlijk in je linkerborst gegrift, met vervaagde inkt.
Toujours sourire, staat er op de andere.
Je houdt niet eens van Frans.
Achter je oor zie ik een vergeeld boodschappenlijstje
in mijn handschrift aan de koelkast hangen.
Jouw koelkast vanaf nu.
De melk is bijna op zeg ik zacht, terwijl ik me aankleed.
Je zucht, trekt je onderbroek weer aan.
De realiteit drijft onze lijven weer uit elkaar.
Ik kijk naar je brede rug, voel in gedachten elke sproet.
Trek aarzelend maar onomkeerbaar de deur achter me dicht.
Uit de reeks 'Verloren Vliegen'