Iedereen moet afhaken. Ooit eens. Ik nam mijn voorzorgen en heb dat al gedaan.
Ik. Dimitri. Ik heb er al lang de brui aan gegeven.
Aan jullie. Aan de mensheid.
Daarom en sinds zij mij te vroeg verliet, leef ik nog wel.
Voor een hond of twee. In de verte wachten zij, de mensen van weleer niet meer.
Zij weten dat. Zij hoeven hier niet meer te komen en dat terwijl weelderige wolken leed en oorlogen bedekken.
Daaronder. Doet wat gij wilt. Blijft maar kijken naar uw filmpjes, dolgedraaid gedoe waarnemen met gestolde moed
De bevroren overvloed. Het ondergoed van schaamteloze liefde. Ja. De dief is langsgeweest.
Zijn naam probeerde nog te rijmen op de dood en bovendien, daar hoog, prijkt er een ster, die mij misleiden wil.
In zuiver licht geloven. Dat zal ik niet meer doen en Lorenzo, Lorenzo de Meelijmelcker. U weet inmiddels waar hij woont. Ginds aan de buirtenring. Waar alles rond durft draaien en de onschuld naar een hand blijft graaien.
Aan de overkant, daar waar de dood regeert, ik zeg het U, er is een kwal bovendrijft. Zijn laatste adem liet de zon.
Die ene fuut vol fut. Hij leeft daar nog. terwijl dit ding dat een vergrootglas heet, zijn twijfels krijgt, het kleinste al veel moeite krijgt om nog, gewoon te ademen.
uit de reeks 'Duim voor Dimitri'