Didier liet zijn blik door de zaal dwalen : Aan hoge tafels stonden groepjes druk pratende mensen met een glas champange is hun hand. Hij overzag het met afschuw die hij verborg achter een gemaakte glimlach tot z'n kaken pijn deden. Voor die lieve weeskinderen heb je toch alles over hè? dacht hij en haalde diep adem , liep het kleine poduim op en nam het woord: 'Geachte aanwezigen, welkom op deze benefiet avond te voordele van vzw sambina. Kinderen horen te spelen,lachen, een warme thuis te hebben. Laten wij hen die bieden, alvast bedankt voor uw gulle gift'. Er klonk applaus, het licht knipperde even en viel toen uit. een wilde paniek verspeide zich door de zaal, mensen renden schreeuwend alle kanten op. Didier zocht op de tast de trap van het poduim, ineens voelde hij de loop van een wapen in zijn rug:'waar gaan we heen? 'siste Alina bij z'n oor. Didier verstijfde.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
12 jul 2024
· 3 keer gelezen
· 1 keer geliket