comme jadis
ruikt het weer naar lavendel
salie Liesje melancholie
luie aarde die zich niet verroert
daarna toch modder brui wordt waarin slijkvissen
niets kunnen fluisteren
niet vermoeden
dat ik de weg weet
naar het water
weg van de mensengesel zwakstroom pickle chips en halfgeleiders
Liesje weet
dat ik mijn pyjama niet zal meebrengen
die met sterren en strepen
waartussen braaf fatsoen
niet lopen kan
ik kleed me daarna
niet eens meer aan
lees haar hand nog een keertje blindelings laat haar pink los en ik stap
voorbij rozen die niet klappen
voorbij de rotonde
tot aan de hangbrug bij het minnewaterpark
waar haar vlinders
doelloos
cirkelen
tot het veel te koud wordt
uit de reeks 'Majnun, het gebrabbel van een gek'