Zij vertrok, zij was nog niet klaar,
De pelgrims vrouw met dat mooie blond haar,
Zij had in haar leven zoveel gegeven,
Maar niks teruggekregen,
Zij die zoveel talenten heeft,
Zij die deze nooit heeft geleefd,
Zij dacht om voor iedereen goed te zijn,
Dat zij zal leven in geluk en gemoedelijke welzijn,
Maar wat zij was vergeten,
Is dat het niet iedereen kon schelen,
Want pelgrims vrouwen moeten vaak rouwen,
Om hun verloren liefde, hun verloren getrouwen,
Want elke keer moeten deze toegewijde vrouwen,
Het verlies van hun echtgenoot berouwen,
Als hun mannen, de ontdekkingsreizigers,
Weer eens proeven aan nieuw spijzen,
Vergeten welke toewijding,
Hun pelgrims vrouwen hebben gegeven,
En zich te ontlasten aan hun eigen tekortkoming,
Deze verlaten vrouwen, deze monumenten,
Mogen zich beschouwen als levensechte mensen.
Silex
maakt een punt.