De schaduw van de tijd

16 apr. 2018 · 0 keer gelezen · 1 keer geliket

Ik zie hoe in de schaduwen van de wind en tijd schoonheid veranderd.

Hoe de natuur ons gezicht kan plooien in vele rimpels.

Hoe de kleuren in onze ogen vervagen.

En hoe de dood ons als overrijp fruit op kan rapen, hoe graag we ook aan dat zijden draadje hangen dat leven heet.

Ik hoor stemmen verzwaren en vervagen in de tijd.

Dat is als je herinneringen met het ouder worden troebeler worden en je geen echte helderheid meer bereikt.

Ach, het gaat allemaal zo snel. Ik mijmer aan de oever van een rivier met azuurblauwwater en  hun drijvende lotusbloemen, opengeklapt onder het verse daglicht.

Tussen de eilanden van bloemen zie ik spookbeelden van al diegene die ik heb lief gehad en ze willen dat ik me op hun stem richt.

Ze zeggen ‘sta niet stil in de schaduw en plant nieuw vers fruit. Plant ze in de schaduw van de tijd.’

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

16 apr. 2018 · 0 keer gelezen · 1 keer geliket