Als je geboren wordt ben je naakt.
Dat is een feit, en elke geboorte van een kind raakt.
Je wordt dan in een doek gewikkeld en later in kleren gestoken.
En hoe ouder je wordt, hoe meer naakte delen er worden bedekt.
Het wordt wel gewoon totdat je voor dat stukje blote huid terugvecht.
Later verandert je huid in een crepé-papieren woestijn.
Daarvoor hoef je niet helderziend te zijn.
Jonge meisjes op zilverkleurige naaldhakken.
Vrouwen in mandarijnkleurige broekpakken.
Maar dan wil je van dichterbij bekijken, om je huid te vergelijken…
En het voelt aan als het vel van een uitgedroogde perzik maar niets is wat het lijkt… En dan heeft alles een betekenis…
Over je geglazuurde huid van ivoorkleurige cremés en die te snel gaande tijd…
Ik zie het temminste zo…
Maar het belangrijkste is hoe jij schoonheid bekijkt….
Beeld: Egon Schiele