Het staat buiten kijf.
Het internet is een plaats waar het gezeik van de goegemeente welig tiert.
Het fletse, benauwende mainstream gedachten, ze groeien danig langs de gulden middenweg, zoals maden in een lijk, dat ginds vredig lag, in de schoot van de goot.
Nergens is het nog veilig! Ook hier niet. Enkel een geest die niet verlangt gelezen te worden, overleeft in echte vrijheid.
Ik had mij nochtans voorgenomen om niet bang te zijn, al riskeer ik eeuwig geeuwen als ik te veel lees.
Dat belerende gelul, de kul, die zich zelfs met vaseline door een keel niet slikken laat, het is me wat.
Had ik maar enkel vingers die blindelings, gelijk een naïve idioot, wat woorden mochten schikken.
Mijn zicht vreest altijd muffe nevel die beweert dat ik moet opletten en zegt dat ik mijn mistlampen gebruiken moet.
Mijn ogen zullen zelden knipperen omdat er bijna geen verrassingen mijn netvlies willen teisteren met frisse wind.
Zal die angst mij ooit ontgaan voor vreemde pennen die het evidente spuien?
Help mij niet. Mijn schrik is zeer terecht.
Ik zal mijn argwaan koesteren.
Ik weet wat ik moet doen:
Vermijd die gulden middenweg.
Ik lig nog liever in de goot.
Ik kus daar zacht het lijk en vertel horrorsprookjes aan de maden, die mijn onzin, ook mijn aarsgat zullen mijden.
uit de reeks 'Waanhoop'