Of het een toeval is, weet ik niet. Maar de Snorrenclub van Antwerpen heeft haar clublokaal in de Adriaan Brouwerstraat. Nu moet u niet denken dat ik er lid van ben, al draag ik sinds een aantal jaren wel een snorbaard. Hun clublokaal ligt vlakbij het MAS, het Museum aan de Stroom, waar we net vandaan kwamen. De straat was verkeersvrij gemaakt want er vond een feestje plaats in en buiten “De Konincklijke Snor”. Er werd volop gedanst en gebarbecued door de snorren. “Kom, we gaan een kijkje nemen”, zei ik tegen mijn vrouw. Maar omdat één van ons twee geen snor heeft, besloten we om het vanop een afstand gade te slaan. We zagen diverse snorren. Kleine, grote en heel grote. Zo van die snorren met een krul, u kent ze wel. De dames op de dansvloer, gewoon het midden van de straat eigenlijk, waren ook niet van een snor voorzien, maar mochten gewoon mee feesten. Het bleek de jaarlijkse verkiezing van ‘Snor van het jaar’ te zijn. Wie er met de hoofdprijs is gaan lopen, weet ik niet. Ook niet wat de criteria waren of wat de hoofdprijs was. Maar het feestje was dik in orde in de Adriaan Brouwerstraat.
Juist, ik moet u nog vertellen waarom het een mooi toeval is dat ze in die straat zitten. De schilder Adriaan Brouwer, een generatiegenoot van Rubens, schilderde wel eens taferelen waarbij er een aardige pot bier gedronken werd. De meester van emoties wordt hij genoemd. En veel van de mannen op zijn schilderwerken zijn niet alleen van een gezichtsuitdrukking, maar ook van een fraaie snor voorzien. Misschien moet ik het eens gaan vertellen bij de Snorrenclub. Indien ze me ervaren als lid natuurlijk. Maar dat (ik vermoed dat u deze had zien aankomen) zit wel snor denk ik.