als je leest moet je beuken de puikste
gedichten zijn van gehard staal
het ultieme vers binnenbreken
als je geluk hebt val je in duigen
spijt en ongezegde dingen bars
als droge riemen op de keelkroppen
bloot en baarvoets sta je dan
daar waar de mens niet gaan kan
het snijdt er de wind als metaal
de velden van 't gemoed onmeetbaar
bar
doorkliefd met verroeste heipaal
het afgebroken refrein hangt er aan de nagels
als je geluk hebt vind je het ongeluk
het bloed veranderd, verdikt in kleur
de huid geschaafd in de zandloper van tijd
wat moet je anders met je leven
dan terug te keren
de snerpende wind
de ijzige geur
van staal in het geheugen