de tijd vertikt het
om hier te blijven
en waarom zou ik
we zijn zo blijvend
van voorbijgaande aard
dat we weggaan zonder
te verlaten
deze liefde van
de bovenste plank vergaart
het meeste stof en ik
heb waarschijnlijk eens
te veel in het stof gebeten
hoeveel liefde
past er in
een notendop
een vingertop
in het kuiltje van je arm
geef me jouw wind
en wegwaaiende gedachten
je kent me
je weet me
te raken
ik aanbid je
man
die tot mijn verbeelding
spreekt zonder woorden
je maakt mij
onbeminbaar
lief
je maakt van mij
onbeminbaar lief
de tijd vertikt het
om hier te blijven
en waarom zou ik