M@rl1

Gebruikersnaam M@rl1

Proza Poëzie Liedteksten

Teksten

. fruit de mer .

Ignace mon amour je vous offre mes fruits mes jours mes nuits mes mots qui te touchent comme des perles de pluie

tot je hier bent

tot je hier bent staat de tijd stil je adem rust in mijn bekken van verlangen en een streling sterft op mijn huid liefste de geur van verdriet maskeer je niet met parfum ik kan niet langer wachten ik ben een sterveling onderweg tot je hier bent staat de tijd stil

rebels fall in love too

he he's got his way with women and she doesn't mind (because) she is a teasing believer the inventor of love at first sight she she's a girl on fire and he he doens't mind (because) he know he's the one to guide her burning at night and baby when she looks at you she's falling for the rebel she sees in you oh baby when she looks at you she sees a rebel falling in love too girls on fire do not burn don't you worry baby this kind of fire does not hurt don't you worry baby she she acts like an angel and he he doesn't mind (because) he know she's devilish a unicorn his wrong kind of right

hard

dit hart slaat dit hart slaat dit hart slaat me vandaag en wel 100 keer te veel te hard tot de liefde breekt en niet het hart

kon ik nu maar even

kon ik nu maar even de wereld voor je dragen en al het water naar de zee als er iets is wat je tegenhoudt te ademen dan adem ik voor je en met je mee ik wens je geen sterkte ik zou niet weten waarom ik wens je eerder de moed en de kracht om verdrietig te zijn om intens te voelen het mag

fiets je met me mee

lief fiets je met me mee naar het eind van de kosmos langs de sterren en hun sterrenstof langs de muizenissen en de kronkels in mijn hoofd lief het belooft een boeiende reis te worden ik loop hier aan jou verloren mijn hart weet de weg kent geen rede nog uitleg gretig drinken we dronken dit leven de liefde 'la joie de vivre' o mijn god mijn lief die gulzigheid waarmee je mijn lijf versmijt want lief van alles wat geen naam kent noem ik dé liefde naar jou

doodgewone doordeweekse droge dinsdagen

deze dag deze doordeweekse droge dinsdag begon als een doodgewone dag zoals alle godvergeten dagen en dan komt het onverwachtse plagen dan komt het onverwachtse van liefde plagen ik kwam je tegen op de trap bij het naar buiten gaan kwam je binnen je kwam binnen je kwam binnen je kwam binnen op deze doodgewone dag op deze doordeweekse droge dinsdag de liefde miskend tot deze godvergeten dag je danst me deze dag van een godvergeten dag tot dansende dinsdag

dit gevoel heeft kleur nodig

het rood in haar kamer vraagt naar meer dit gevoel heeft kleur nodig dit gevoel heeft liefde nodig penstreel mijn gedachten en zo veel meer verliefd op jouw alles en zo veel meer dit gevoel heeft kleur nodig dit gevoel heeft jou nodig ook het rood in haar kamer vraagt naar jou en zo veel meer

alles is zo veel

oh dus dit is hoe het voelt als heel de wereld in je keel klopt en alles buiten jezelf even stopt te bestaanom morgen dan weer door te gaan en je terug vergeet stil te staan als niemand ziet dat je alles voelt en alles is zo veel

De boeken in haar kast

kom hier dat ik u kus wij, de gelukkige slaven verslaafd aan liefde zijn op zoek naar de hemel tot vele hemels boven de zevende het geheim van liefde zit in dingen die je alleen maar ziet als je er de tijd voor neemt ook jij, kleingelukske dwaal zacht maar blijf bij mij tot de verslaving voorbij

het regent kleine genotjes

er zijn zo van die dagen die geen ondergoed verdragen met een ondeugende speelsheid beladen lippen die vragen om met haar mee te gaan haar tepeltjes wijzen de weg naar boven ze doen je geloven dat je kleine genotjes ziet ontploffen in haar lijf en in haar ogen haar lijf is verliefd op jouw lijf op dagen van willen zn mogen ze kijkt je aan met een blik van voor altijd liefde voor altijd liefde om de liefde er zijn zo van die dagen die geen ondergoed verdragen die om liefde vragen tot het kleine genotjes regent in haar lijf en in haar ogen

de tijd vertikt het om hier te blijven

de tijd vertikt het om hier te blijven en waarom zou ikwe zijn zo blijvend van voorbijgaande aard dat we weggaan zonder te verlaten deze liefde van de bovenste plank vergaart het meeste stof en ik heb waarschijnlijk eens te veel in het stof gebeten hoeveel liefde past er in een notendop een vingertop in het kuiltje van je arm geef me jouw wind en wegwaaiende gedachten je kent me je weet me te raken ik aanbid je man die tot mijn verbeelding spreekt zonder woorden je maakt mij onbeminbaar lief je maakt van mij onbeminbaar lief de tijd vertikt het om hier te blijven en waarom zou ik

ik ben van peper en zout

ik ben van peper en zout de man in de vrouw de juist in de fout de enkel in meervoud liefste ik ben van peper en zout

mijn kus kust jouw kust

binnen de kamer van karaktervolle blauwe kaaklijnen kust mijn kus jouw kus gulzige golven gedijen genadeloos onrust onweert onheilspellend fictie fantaseert faliekant mijn morgen mijmert meermaals maar binnen de kamer van karaktervolle blauwe kaaklijnen kust mijn kus jouw kus

deze liefde vraagt

deze liefde vraagt 4 handen en een bed in deze kamer met jou vertragen de dagen tot stiller dan stil haar vragen verdragen geen tegenspraak hartslagen lopen verloren de klok verliest de tijd deze liefde kent geen toekomst noch verleden tijd

eb en overvloed

van al de getijden die ik in me draag beëb me zeeëns traag wij twee verdrinken de zee we golven we gedijen we stromen we verlijven in de kadans der lijven van komen en gaan van sterven en ontstaan wij twee verdrinken de zee

watjes roze

jij en je ogen breken de kleuren in haar open tot duizend watjes roze ze smelt als suikerspin tot rozer dan roze haar amandelvormen haar abrikozen haar ogen rusten op duizend wolkjes roze

verse liefde

verse liefde dampt zo schoon en de meeste schrijvers zwijgen oneindig we spreken af op de parking van gewoonte nog één keer voor aleer ze haar oude liefdes in de kast hangt gerangschikt naast haar jonge jaren haar wilde haren blijven vergrijzen tot 50 tinten zijze rijdt voorbij de parking van gewoontein de verste verte dampt het verse van liefde veel te schoon

… leer me stukjes jij

de regen regent ons tot dansende regendruppels tegen het raam we stromen als tranen in en rond en door elkaar het is zo donker in het donker vinden we de nacht niet zelfs de straten lopen verloren vensterbanken blijven leeg ik kan niet ik durf niet goed hoe ik sterk in 'mijn zacht zijn' moet leer je me dit stukje zijn leer je me stukjes jij zelfs de straten lopen verloren vensterbanken blijven leeg

. liefde is een woord dat ze kent van horen zeggen .

aan de tafelvan verderf kentzonde geen naamdeze decadente doordeweeksedagendreigen dramalooschampagne verrijktde carpaccio van het harten hoe passieversnijdt alle spijt enverlangen rantsoeneertgeen mysteries van het harthet zachte van vilt komtde stilte achter gesloten deuren tegemoedje aanboort in haarliefde is een woorddat ze kentvan horen zeggenhaar gedachtenreizen op scheefgetrokken sporenplant zezaadjes in ongegrondvan alle talen die je kent spreekt zijjouw onbegrijpbaarze wil vrij zijnvrij van tijd zijnde tijd wilhoe dan ookin haar zijnze leeftin dagen en meerin nachtennachten verzachtenhet wachten tot de tijd zich vergrijptaan liefde ishet woord dat ze kentvan horen zeggen

als ik je graag zie, kijk je dan terug

je schuifelt door mijn gedachten en ik weet niet waarheen ik wil opnieuw vaak meer dan eens ik wil met jou samen en met jou alleen ik wil met jou vertragen ik wil je langzaam ik wil je vlug als ik je graag zie kijk je dan terug mijn hart slaat buiten proporties de klok buiten de tijd het regent roze als je zo naar me kijkt hoe ik je zoek en hoe ik je ontwijk bestolen lippen mijn vergeten hart je bent waar ik eindig en waar mijn alles start als ik je graag zie kijk je dan terug

passie passé

passie passé oh nee ik dacht het niet dit meisje heeft zin zin in zin zin in jou en om het even zin in dartel zin in leven passie passé oh nee ik dacht het niet dit meisje geeft zin

verliefd op alleen en zonder woorden

neen, vandaag is mijn dag niet alsof ik hem kon hebben deze dag smaakt naar zoutloze gedachten ik verstop me in dit bed veel te groot voor mijn maat alleen laat me verliefd op alleen en zonder woorden

als ik naar je zwijg

als ik naar je zwijghaal de spellingsfouten uit mijn gedachten de ruimte tussen ons twijfelt de vlakte kleurt eindeloos de gedachten besmeurdmet welvingen van jonge meisjeswe verrimpelen de tijdwe ontluiken en blijven stil als ik naar je zwijghaal de spellingsfouten uit mijn gedachten

. brut

met brute zachtheid ontkracht tot ik twijfel aan de nacht slaap zacht ik leg mijn wilde haren te slapen doe niks wacht en zelfs dat de ochtend komt vanzelf haal het zoete uit mijn dag schudt me tot nacht met brute zachtheid ontkracht

zijn handen

papa ik herken jouw handen uit 1000 handen en van alle namen die er bestaan is papa jouw enige echte naam

#sterrenstof#

hoeveel afstand kan ze verdragenals ze bij die ene wil zijnhoe kan ze iemand in zichzelf laten stervenzonder ze volledig te laten verdwijnenah, laat maarze hangt deze liefde aan de wasdraadtot ze door de zon verbleektze is de illusie voorbijen voorbij de illusie de tweede straat naar linkskomt ze je tegemoetkomt ze je graag nog eens tegen spreken we daar afkwart tussen zeven liefsteze moet gaanze wandelt de kamer uit zonder om te kijken ze isonderweg naar de beste versie van zichzelfze trekt haar astronautenpakje aanvuur gerusthaar hart is kogelvrij liggend in het grasbefliedert en befalddert ze nog wat je gedachtenverblindt ze je met haar sterrenstofdit meisje moet verdergaat verdergaat verder sterren plukken

interstitium blue

by your absencemy river of abundanceis slowly running drydue to a lack of your rainfrom high tide momentsto evaporated sparks of passionyour skinfades into darknessflavored by the taste of sultry nights all my existencesand your interstitium bluesvacuums all time and spacedefiningme from you by nowto meit is anatomically provedthat I have loved all of your colors your brownyour blackyour interstitium blueno other skin could have touched mineand all of my hidden and forbidden space fields behindmore than you

#jouw gezouten hart#

ze dobbert op een luchtmatrasmidden op het levenhet topje in haar vel gebrandgetekend voor het levenen voor ze verder de zomer indrijft kust ze het zout uit je hartspoelt ze de schaduw van haar lijfze kijkt je aanen ziet je graagliefstemeer dan dit kan ze niet zijnkies je of werd je gekozensommige antwoorden verdragen geen vragenvragen die ze niet stelt vragen die ze niet stelt

#het zomert#

het zomerten de zomer vraagt naar buitenbuiten zichzelfde adem voorbijspeelt zebespeelt ze bevrijdt ze dit moment naast het meisjede kwajongenlegt ze het kind in haar te slapenin haar ontwaakt de vrouwhaar speelgoedgeweer ontwapenthaar sexueel geladen het zomerthet zomert in haaren de zomer vraagt haar buiten

. ademloos .

waar wil je zijn in een kamer met jou los van iedereen en als je weggaat me de nacht laat laat me dan ademloos en woordenleeg

* in de hoek van de kamer *

ze nestelt zichin de hoek van de kamerde versleten zetel herkent de geur van haar gedachtenhet licht tuurt naar haar gelaatonthult de contouren van de tijdverloren parels in haar glasen een handvol stiltealsof ze gisteren washet zijden kleedje dat ze draagtverdraagt niks andersdan de beroering van haar huidhaar knopjesmet tepeltjes als speldenkopjesrijzen vastberadentraaggestaagpriemen door 't stof tot nadenkenze siddertze beefttrilt en doorleeftdit moment voor joudit moment door jouze absorbeertjouw onaanraakbaarjouw ongenaakbaarje werd in alleshaar onverklaarbaarin dieperliggende dimensieseen stukje van haar

_ jouw gerangschikt blauw _

momentenals parels aan elkaar geregenalleen de regen kent jouw tranen jouw glimmende lachglimpt smalendnegerendjouw gerangschikt blauwen het roestigevan jouw verweerde blikkenze ritsen megestaagen in vlagenin en uit elkaar we stranddenrigoureuswij stukjes onverwerktals wrakhout op het strand

#het huis aan het meer#

we kwamen niet veel verderdan de kamer op de eerste verdiepingItaliëhet huis aan het meeren zo veel meerverlangen ik explodeerfysiekmentaalen emotioneelalles in één keeren zo veel meerin het huis aan het meer het bed draagt onze geheimenik wil me ze ontsnappenik wil me ze verdwijnennog evennaar de tijd van weleermet jou in die kamerin het huis aan het meer van al de getijden die ik in me draagbeëb je mezeeëns traag

# jouw tinten nacht #

ik draag jouw kleren gegoten als vele lagen huidmet jouw onuitgesproken woordenontkleed je mekleed je me helemaal verder uitlaag voor laagintens tergend traag je aanblikzet je hem even uitik kan het niet hebben zoals je naar me kijktik implodeerik verkeerin staat van zinsverduisternis onzichtbaar en zachtonuitwisbaar in gedachtdraag jij alle tinten nachtgracieus en onbevangenje bent mijn naakten ingekleed verlangen

#de ruimte tussen ons twijfelt#

de ruimte tussen ons twijfeltgenadeloosjouw onverdraagzaam dicht bestaan jouw willen willen willenhet onhebbelijke van jou willen hebbenhet onwezenlijke van mijn ik te willen zijnik adem jouw ademabsorbeer jou in mijn zijnmijn alles houdt opmet ik als een ik te kunnen zijn

#het bed ruikt naar gisteren#

het bed ruikt naar gisterenen hoe geladen je vraag om met je mee naar boven te gaan het stapeltje boeken op het nachtkastjebleef onaangeraaktmaar wat een belezen nacht je wentelde me in een dekenvan uitgesteld verlangenje blik en je handenbeschreven mijn lijfmet de letters van de verloren gegane tijd niet morgenmaar van nu af aanvergaan en verglijdengaan we op in getijdende kadans der lijven je komen en gaan bedans en bedij mebegrabbelbegrijp me het bed ruikt naar gisteren en vandaag

~ vlinders van de zee ~

wij twee bevlinderden de zee verdwaalden en verdronken de zee wij twee bestorven vlinders van de zee

_ vergeef me de liefde _

vergeef me de liefdehet houden van graag zienhet zoenen kunnen zoenenhet flirten met misschien vergeef me de liefdeal ken ik geen spijt

#dichtersdicht#

ze kwam dichtlangzaam maar dichtdichter dan dichtdichter dan dichters komen in haar nabijheidrook je in subtiliteithet zoete van haar opgewondenheid ze ademde woordendie je niet kon horendie je in alles begreephoe ze naar je keek ze kwam dichtlangzaam maar dichtdichter dan dichtdichter dan dichters komen

Vingerafdrukken op je hart

er was iets die nachtin het apart en overslapen van alles wat niet kon en mochtwas ik vast je favoriete niet dat er nog een zin waseentje zonder woordenbleef stilzwijgendonopvallend onuitgesprokenik liet je mijn bedje besliep me dit bed eindeloos dichten toch apartvingerafdrukken op je hart

...

hoe hij met zijn woorden mijn lippen kust hoe ik in zijn adem en aanblik in zijn ogen berust en ik draag deze liefde dan als een tweede huid maar hoe langer hoe meer kleedt ze me verder uit

de liefde onbeslapen

je drinkt me de liefde en serveert je gedachten als sneetjes verloren brood in het bed waar wij de liefde aten vind ik kruimels van jou en mij terug je naaktheid subtiel gedragen de liefde onbeslapen