Ik verval eindeloos
In levens die ik weiger te leiden
Wachtend op een zon die spreekt
Op een brug te slaan naar een hoger lot
Want ik weet niet hoe ik leven moet
Zonder angsten die een vrije ziel maken
Misschien weet ik hoe oneindig te zijn
Sterren te mismaken zo ze spreken kunnen
Zielen duwen in dwaalpaden
Eindigend in een oneindigheid al te bang
Bevend naast me van dezelfde angsten
Die een vrije ziel maken