Jan Huylebroeck

Gebruikersnaam Jan Huylebroeck

Teksten

Vergeet Mij

Vergeet mij Hoe mijn hand vasthoudtHoe ik leek in lichtVerdwijnt Net als ikDe onpracht van vergaanVoel in een lijf dat op het eind geleden heeft Vergeet mij Mijn ogen zien niet meerMaar ik wil ze openOpdat jij niet sluiten hoeft Het is genoeg te verterenIn gedachten van de beestenDie iets met mijn lichaam zijn Vergeet mij Jij zei nooit dag tegen meOf pakte me vast als ik vliegen wildeJij was vreemd en stak zomaar je benen in de lucht Leidt een leven dat langs me looptEn ik vind niets triestDus waarom dan wel jij Vergeef mij Hoe ik zo koppig spreekOver uw recht op rouwDat ik weiger achter te laten Ik verdien het niet, vriend Vergeet mijZoals ook ik Mij zal vergeten

Jan Huylebroeck
2 0

Verlies toch eens de hoop

Wie had er nog hoop in de liefde?In haar ogen botsten kiezels tegeneenBij het horen van het woord Zijn ogen knaagdenHanden braakten een gretig geluidDoor de groep gedeeld De liefdeDeed pijn dat zag je bij haarStelde teleur bij hem En bij mij, jaBij mij ging het foutHart stikke fout En had nog hoop in de liefde zo blijktWaarom trilde ik anders in de raamlijstVan je rommelige zolderkamer Ik heb geprobeerd, echt waarDe hoop te verliezenMaar toch, toen ik je zei dat ik het had gevondenLachte je

Jan Huylebroeck
3 0

Twee Wolken

Ik denk dat er maar twee wolken zijnVoel mezelf inademenKijk naar boven en tel er vijfAllicht heb ik het fout, maar geloofHet niet zolang ik het niet voelen kan Zie je lijf daar liggen onmeetbaar Onelegant zou een ander man gauw denkenWaar de wereld een cynische rust uitstraaltSta ik doelloos te gapen naar je gapende mondIn de ochtend snurk je niet Het is naïef een wereld te gelovenMet meer dan twee wolken of waar ikJou zonder meer kan beminnen met kwijl op je kussenDus dat doe ik nietEr zijn twee wolkenAl zie ik er vijf

Jan Huylebroeck
2 0

Uitslover

Je hangt in de luchtNiet genoeg, maar meer dan nietsGenoeg om te dromenVan hoe jij reist naar mijn longenWaar ik je toch wat langer vasthoudHopelijk vind je dat niet te intrusief De aarde slooft zich uit vandaagJij zit in iedere boomEen beetjeEn dat water dat ik stromen hoorJij die het woord ‘ontzettend’ zegtBestaat dat woord nog? De aarde slooft zich uitTelkens als ze jou voor me plaatstIk als ik en jij alsHet pleidooi om terug liefde te voelenVoor al wat tijd en zij voor me zettenJij Je slooft je uitTelkens als zij zegt‘Dit is ontzettend fijn’En fijn is dan ook weer zo’n woordDat me doet denken dat ik vergeetWat voor pracht je hebt

Jan Huylebroeck
2 0

De Vrije Ziel

Ik verval eindeloosIn levens die ik weiger te leidenWachtend op een zon die spreektOp een brug te slaan naar een hoger lotWant ik weet niet hoe ik leven moetZonder angsten die een vrije ziel maken Misschien weet ik hoe oneindig te zijnSterren te mismaken zo ze spreken kunnenZielen duwen in dwaalpadenEindigend in een oneindigheid al te bangBevend naast me van dezelfde angsten Die een vrije ziel maken

Jan Huylebroeck
11 2

Toeval wilt me

Ik wilde toch nooit meer zijn dan een meeuw Mier, hooguit een leeuw En iets gaf me een mens Noem het toeval dat eens lachen wil   Toeval wil ook eens zien hoe Mieren in mensen opereren Mensheid verveelt na tienduizend jaar   Toeval vond het tijd voor iets nieuws en dat Ben ik Ik ben   Woorden zo hol dat ze wind doorlaten Omvallen, breken, scheuren Als een mier ze denkt in sapiens   Toeval raapte een aantal atomen samen En die atomen wijzen haar met de vinger Zonder nagels want die eet de mier zelf   Als toeval niet toeval was kon ik het slaan Maar toeval is niet zoals ik ben Toeval maakt dat ik adem zonder zelf te moeten lijden

Jan Huylebroeck
1 0

Grootheidswaanzin

Vier me als de koning die nooitEen ster heeft aangeraaktIk ben zoveel minder Eenzaam krot van drijfhoutOpen voor mijn volk van vijfGoede vrienden die keken naar het vuurIk zat op het dak te rouwen in de nacht Wenste dat mijn duim even de dakverlichtingWegvagen konOp zoek naar de hemelse schakelaarIn mijn gedachten van grootheidswaanzin Kartonnen troon, gemaakt uit ironisch gelachLigt nog in de bergen voor hij die meer kan zijnAls troostprijs voor kerken en kathedralen

Jan Huylebroeck
7 1