De hemel is ondersteboven gekeerd

4 feb. 2020 · 23 keer gelezen · 0 keer geliket

De zee is ondersteboven gekeerd

Boven huilt het niet meer.

 

Beneden krioelt het van het leven

van de voormalige hemel.

 

De wolken zwemmen hier

door onze straten.

Ze krassen met hun grijze nagels

op de ruiten.

 

Hun adem maakt alles blank buiten.

 

En verdwalen dat doen we allemaal in deze mineur

Alsof we vastzitten in een web

van bloemen en

groeiend prikkeldraad.

Geplant

in een vaste moes.

 

Het geurt naar tabak,

die pulp onder ons.

 

Het geurt naar oceaanfruit,

die schimmelkleurige mist.

 

Want alles is nu ondersteboven gekeerd.

 

De vloer absorbeert niet meer maar huilt naar boven.

 

Druppel

voor

druppel

 

de zee in.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

4 feb. 2020 · 23 keer gelezen · 0 keer geliket