Denken Op Muziek
nieuwe definitie dat er geen vaste oplossingen zijn geen
beloftes zijn echt ik ben
in een donkere kamer heb geprobeerd mezelf te ontwarren
van alle elastiekjes het is prikkeldraad
rampzalig ik bloed overal
het spijt mij zoals elektronische golven
soms denk ik na over zelfmoord en
dan zou ik niet weten hoeveel dieper ik nog zou kunnen
graven ik zou Thanatos zijn en niets anders meer ik zal dus maar blijven verdergaan
verdergaan smak mijn hoofd tegen de vloer kleine
spetters een curve een wijnglas in mijn aderen dus
ik ben rood vanbuiten zoals ik ben
rood en vuur vanbinnen
er kan maar een conclusie zijn
dat is we zijn allemaal ongelofelijk bang en buiten is
ongelofelijk bang en in mij zijn er ongelofelijk bange
deuren en zoals een auto ongeluk ze zijn wagenwijd open
en ons als geliefden zijn wagenwijd open zoals een bloedend oog en gesloten zoals ik tijdens lunch en tegen
de lente zal ik helemaal leeg zijn of terug open het betekent allemaal
hetzelfde meer en tegen de lente of
tegen de lunch ik kan het verschil niet meer zien
ik zal helemaal apathisch zijn ik zal naar je kijken
met een frontale blik en ik zal zeggen
ik kan mijn benen niet voelen ze nemen me
nergens meer heen al wat ik wil is
een raam om uit te
kijken misschien zie ik je de straat oversteken
en hoor ik die muziek spelen in mijn hoofd
ik zat te denken aan hoe we ons gedragen als cinema
wezens in donkere theaters vermoeide duimen
je kruipt naar mij en wordt de kleinste man in
de wereld kleine haarplukjes tussen
kusjes hoe je mijn elleboog opheft om
mijn vingers dicht bij je lippen te brengen hoe
je mijn elleboog opheft
je zei dat voeten een medium zijn voor
intimiteit en nu kan ik mijn hielen
niet meer gewoon op het asfalt neerzetten
je was nooit raar je was
altijd ver weg en ik was altijd een vergrootglas omhoog aan het houden om me elk detail te herinneren altijd ter voorbereiding ik was altijd een vergrootglas omhoog aan het houden ik was altijd al verliefd ik was
altijd al verliefd