mijn schat
ik weet niet welke weg ik nam
zelfs zonder oog
zag ik je staan
ik liep ik kwam
vanuit de nacht
ik had jouw licht
nog nooit gehoord
je had een paard
tranen onder je huid
een blik die ik
herkennen kon
zoals je vooraf wist
ja ik was bang
want elke pijn in mij
blijft danig koppig jong
zelfs zonder hand
raakte je aan
de kleinste wond
wachtte op jou
mijn schat
als je straks wikkelt
zijde rond mijn hart
als lip en mond
over mijn ziel
bewegen mogen en je vel
geleden tijd
voorzichtig aait
word ik misschien echt blij
wanneer je met een naald
mijn pijn
een kleine lach opnaait
uit de reeks 'Majnun, het gebrabbel van een gek'