ik heb er vrees
varkensgebraad
onraad geroken
alles op diezelfde plaats
ik heb dat vlees
van een wankel paard
eerst niet willen eten
alles stak in nare potten
de angsten werden
weggestopt
diep in nesten
van de stilste egels
de langste dagen
heb ik omgebracht
met een onzeker mes
omdat het moest
heb ik gegeten en gedacht
aan snelle hoeven
om ver om weg
te kunnen lopen
is de gesel ingeslikt
het zuur de maag
ze hebben niets verteerd
het is er blijven liggen
langs de wegels
in die grachten
hier rondom datzelfde oord
schat, ik ben te ver
verwijderd van de zon
ik heb te lang gelegen
in die diepvries
naast dat paard
ik kan echt niet meer
tracht soms nog
een vin een ooglid
te bewegen
ik hoor alleen nog ijs
gefluister van een traan
die eindelijk mag barsten
het zwijgen
houdt mijn hand nog even vast
de tijd voelt dood
hij streelt mijn loom gemoed
een winter kruipt
doorheen mijn lijf en wil voorgoed
mijn ziel bevriezen
uit de reeks 'Majnun, het gebrabbel van een gek'