dit gedicht is onderweg
het werd voor het laatst gesignaleerd
op de nachttrein tussen Frankfurt en Berlijn
ter hoogte van Jena Paradies
en op die trein
de man in de maan die was vergeten
hoe je bomen moet planten
om die reden helemaal was teruggekomen
advies had ingewonnen
over het hoe
en wat de beste plek zou zijn
voor die ervaring
wij zijn slechts mensen hadden wij gezegd
wij kennen dat niet meer
daarvan zijn wij verder dan ooit weggedreven
wij zijn met de eeuwen zo bang geworden
van plant en dier
wij durven enkel nog een andere mens te doden
daar zijn wij goed in
dat doen wij graag
vraag het bij het scheve woud
klop aan bij de specht die daar huist
hij heeft verstand van bomen
wacht het juiste moment af
wees voorzichtig
vraag het niet wanneer hij aan het timmeren is
wacht op zijn aanstekelijke lach
of vraag het aan Suzanne-met-de-mooie-ogen