RJLeon

Gebruikersnaam RJLeon

Poëzie

Over RJLeon

Laat! Zo zou je het kunnen noemen. Op je 62ste gedichten beginnen te schrijven. Dat is wat gebeurde. De liefde voor poëzie was er al heel lang. Zelf de pen ter hand nemen bleef uit. Tot iemand me zei: 'Schrijf daar eens een gedicht over' en ik glimlachend antwoordde: 'Dat kan ik niet'. Een lange wandeling later kwam ik thuis met een eerste gedicht. Sinds die dag, een goede vier jaar geleden, is het niet meer gestopt. Neen, ik zou liegen als ik dat schrijf. Het is een tijdlang gestopt, een achttal maanden. Tot ik een wijze raad ter harte nam: 'Schrijf elke dag een slecht gedicht'. Zo ontstaat af en toe iets moois. En alle eer voor de muze die opnieuw is langsgekomen ...

Teksten

Psalm

op een godverlaten plein  omringd door gelige platanen in het midden een fontein foerageren eksters in het avondlicht aan de schaduwkant een blinde vrouw  komt binnen in een kleine bleke kerk een broeder lijkt haar voor te gaan in schitterend goddelijk licht het is alleen maar schijn zijn god heeft geen geweten devotie blijft liggen op haar lippen taal verlaat haar mond niet meer wie zingt voortaan met haar dit lied herkenning houdt haar overeind ze voelt een engel naast zich staan samen soeverein omringd door geurige platanen in het midden een fontein  

RJLeon
4 0

elke dag om half acht

elke dag om half acht het venster op de tuin koffiezetten  het genoegen van de nauwgezette trage handeling  de sensatie van de vinylzwarte smaak  elke keer alsof het voor het eerst is  terwijl hij doorloopt  buiten de verdroogde bloemknoppen  uit de uitbundige rozenstruiken knijpen  eronder een overvloed aan rode vruchten  schijnvrucht  wat een naam  de hand nog kunnen voelen  op een hand die wilde aardbeien plukt  en dan denken aan het verschil  tussen seks en liefde  en daarbij de slappe lach krijgen  en dit allemaal nadat je om zes  triomfantelijk de ene na de andere voet  naast het bed had gezet  verwonderd was dat je nog wist hoe het heet  rechtop op het matras te zitten  rechtop zitten  ja zo noem je dat  het is altijd zo geweest  had je nog gedacht  nooit heeft het anders dan zo geheten  je wist het nog dat je dat had gedacht  om negen  welke dag het ook mag zijn  had de afstand naar de fauteuil je nooit zó ver geleken  en plots was daar ook die aarzeling  te durven door het venster te kijken  aan de straatkant  de gordijnen opzij  spuuglelijk lijken ze jou vandaag  onthutst kijken  vol ongeloof staren naar alles  wat zich daarbuiten afspeelt  nieuwe onbekende dingen  echt vreemde dingen  om half tien  die boom  neen die heeft daar nooit gestaan   

RJLeon
4 0

Om zonder omweg

Om zonder omweg lief te hebben  heb je niet zo heel veel nodig lichtvoetigheid en verse aarde een kersenboom in juni een jolig park met zonlicht  voor de eenden zuivere lucht  om langs te schuren eenvoudig  gras om hooi te maken  een glooiend veld op kousenvoeten  een venster op het zuiden en geen idee van tijd

RJLeon
5 1

Hij voelt de volle schaduw

Hij voelt de volle schaduw van wat een grote vogel lijkt. En ziet een engel landen. Die schudt de wolken uit zijn veren en draait zijn vleugels naar de zon. In de bergen wordt het stil. Hij vraagt de engel hem in zijn arm te knijpen, om zich ervan te vergewissen dat de engel echt een engel is. De engel spreekt met hem met blauwe lippen. Het is niet het blauw van stamelende koude noch het blauw van blauwe dagen. Het is het blauw van wilde cichorei, het blauw van storm op een kleine zee. Ze praten over alledaagse dingen, over vragen, twijfels, over lente en de liefde, over de deining van gedachten en de dingen daaromheen, over dikke boeken en bestendigheid. De engel toont zich meester van de tijd. Die lacht tot weerziens, maakt een handgebaar, zwaait, als een kind, uit een kindertijd die niet ten einde gaat, een blauwe plek waar engelen veilig kunnen landen.

RJLeon
5 0

Schrijf het neer

Schrijf het neer  Spreek het uit  Ongestraft  Spoken Word  Spokenwoord  Een spook van een woord  Spokende woorden  Inflatiespook  Hongerspook  Versnellingspook   Je rijdt zo snel je kunt  in omgekeerde richting  om de oorlog te vermijden    Er waart een spook rond You have not spoken yet  Woorden spoken door mijn hoofd Woorden van spoken Be a spokesperson  Wat spoken ze uit   Speak spoke spoken Oude spoken sterven niet  Thou shalt speak  Speak out  Slam!

RJLeon
5 0

Leonora Carrington

Weelderig magenta bloeit de wonderbaarlijk geurige rozelaar. Hij valt me aan. Een bitse strijd is het. 'Dit zal u leren', zegt hij en hij snijdt mijn rechterduim eraf. Ik had  het aanvankelijk niet gemerkt, niets gevoeld, verdoofd door het woeste duel met takken en doornen die mijn borst en armen openhalen. De duim staat nu op tafel. Een brandschone nagel heeft hij. Nu ik de kans heb er van op een afstand naar te kijken, valt het me meer op. 'U bent van adel', zegt de orthopedist, 'en gelukkig bent u onder het vriespunt naar hier kunnen komen. Vanaf nu zult u altijd een beetje blijven kraken. Sommige dingen kun je nu eenmaal niet teruggeven'.

RJLeon
3 1

ik zie je wel

ik zie je wel  ga maar die donkerte daar vóór je  ze zal mij niet deren   de weg die je bewandelt ja, die ken ik ik heb hem zelf bedacht de hindernissen, wisselwegen  die praat je mij wel bij   als je mij om raad zou vragen  zou ik zeggen kijk slechts af en toe eens om   ik ken je wel, je kijkt veelvuldig je wilt blijven weten wie je vroeger was   het lijkt je niet zo maar je gaat nergens  waar ik niet ben geweest   je groeide uit de kleren die ik draag  mijn jas werd je te klein   ik zal vaak uit je gedachten varen: jouw vruchteloze doen alsof,  om mij 'die' dingen te besparen   waar je mij kunt vinden zul je altijd weten de plek tot waar ik al gekomen ben altijd onderweg naar jou     

RJLeon
7 0

Jassen aan!

We hebben vóór 23:59 klimaatafkoeling besteld.  Morgen wordt ze aan huis geleverd, met uitzonderlijk vervoer. Dertig centimeter sneeuw, op en rond de huizen in de straat. Iedereen komt buiten.             Aarzelend! Kunnen we zomaar het ongerepte tapijt betreden?   Jaah, doen!   Wennen aan het knisperend gekraak van verse sneeuw.  We spelen kleine ijstijd. Het werkt zo aanstekelijk  dat de sneeuw elke dag een stuk verder kruipt.  Een extra jaar garantie genomen.  Zodat hij zeker blijft liggen.   Iedereen toont een hart van koekebrood. Verhalen doen de ronde: over sneeuwpoppen  met een lange broek, over zonnecellen  op arrensleeën, over toen de kerstman  nog gewoon op kerstnacht kwam.   Het is de nieuwe renaissance.  De wereld lijkt herboren: we eten muisjes met beschuit, elke ochtend is het sneeuwballenfestijn, een winterjas  zal nu altijd in de mode zijn en een poolvos  herken je aan zijn snuit.   Oeps! Een sms! Product toch niet in voorraad. Krijg een melding wanneer opnieuw beschikbaar.  

RJLeon
4 0

Ik ben als lijn geboren

Ik ben als lijn geboren, een zonderlinge trek, te vondeling gelegd op wentelend velijnpapier,  op een plek met een knik, vlak onder de zon.   Van hier ben ik niet weg te branden, honkvast  aan een passerpunt zal ik blijven zwerven,  vlieden langs een niet te vinden middelpunt.    Ik loop tegen platte dagen aan, die zuurstof  putten om te blijven drijven, ik laat het duister onbedekt om de nacht te zien verschijnen.   Soms heb je genoeg aan één lucifer om het licht  weer aan te kunnen, soms heeft heimwee  zeven staarten. Buiten mij scholen kleuren samen.   Ik dans mezelf een golvend lichaam,  een perpetuum mobile van jouw vleugelslagen,  ik hang aan je libertijnse lippen.    Nergens word ik vastgehecht, aan grenzen wordt  met mij geen punt gezet. Benieuwd blijf ik bewegen,  of ik op eigen kracht ergens tegen aan kan botsen.   Tot hier ben ik al getrokken, ik beweeg in een baan  rond sterren die geboren worden. Volkomen is de cirkel  nooit, hij blijft ovalig, als een nul voor wiskunde.    

RJLeon
14 1

I Wish I Had a Lake

Ik wou dat ik een meer had, bovenop het dak, een Zwitsers meer, om naakt in te gaan zwemmen,  een halfuur voor zonsopgang, het moment waarop de merel fluit, het moment waarop jij zomaar plots bent doodgegaan.   Zwemmen tot voorbij dat ogenblik, tot voorbij alles wat daarna nog kwam: de laatste keer dat ik je zag, om te zeggen dat jij het was.   Zwemmen tot ik je schaterend aan zie komen  lopen, met je tenen en je voeten, met je ogen en je mond, je hals, je taal, je bent het helemaal,  nog brandend ongeschonden en net zo naakt als ik.  

RJLeon
10 0

dit gedicht is onderweg

dit gedicht is onderweg het werd voor het laatst gesignaleerd  op de nachttrein tussen Frankfurt en Berlijn ter hoogte van Jena Paradies   en op die trein de man in de maan die was vergeten hoe je bomen moet planten om die reden helemaal was teruggekomen   advies had ingewonnen over het hoe  en wat de beste plek zou zijn voor die ervaring   wij zijn slechts mensen hadden wij gezegd wij kennen dat niet meer   daarvan zijn wij verder dan ooit weggedreven wij zijn met de eeuwen zo bang geworden van plant en dier wij durven enkel nog een andere mens te doden   daar zijn wij goed in dat doen wij graag   vraag het bij het scheve woud klop aan bij de specht die daar huist hij heeft verstand van bomen   wacht het juiste moment af wees voorzichtig   vraag het niet wanneer hij aan het timmeren is wacht op zijn aanstekelijke lach   of vraag het aan Suzanne-met-de-mooie-ogen  

RJLeon
31 1

Opleiding

Master in de taal- en letterkunde