Als je me aankeek leek je bang, alsof je wist dat't fout zou gaan
Maar ik besta slechts levenslang en had dat liefst met jou gedaan
Je keek mij angstig aan en vroeg: "Kom je nog één keer mee naar binnen?"
Hallucinant met hoeveel hartstocht wij elk einde herbeginnen
Nu droom ik van de toekomst die ons verleden heeft gehad
Maar zit vast in een heden dat helaas geen jou bevat
Want jij wist huis te houden in de ongebezemde hoek van mijn ziel
Je was de warmste coolheid, waar ik als een houtblokje voor viel
In mijn weesgegroet was jij Maria, maar zeker niet de maagd
Jij hebt me zo veel meer gegeven dan waar ik ooit om heb gevraagd
Ik bad vol overgave met uw benen in mijn nek
Mijn naam zacht door u gefluisterd was mijn favoriete plek
Nu na plus minus 65 dagen stopt ons statisch lied
Ik heb misschien nog duizend vragen, maar ik stel ze liever niet
Ik was helaas niet wat je zocht, zo was je duidelijk
Weet niet of ik je missen mocht, maar doe het toch, uiteindelijk