Ik zie je staren
dat éne moment zonder tijd
alsof de wereld wacht op je zuchten.
Geruisloos ontsnapt de lucht aan het leven
en gaat er stiekem even vandoor.
Doe niet alsof het goed gaat
Triestheid is een sluipmoordenaar
die je blik zal verstillen
en het kijken zal stoppen.
Maar ‘dit is het leven’
zoals de boerenvrouw elke dag spreekt
Haar woorden weerkaatsend tegen de spiegel
in duizend stukken op de grond
Was ik maar aarde, mijmert ze
Dan kon ik wroeten onder zijn nagels
en genieten van elke dag.
Wat te doen?
Wijsheid te over,
Geeneen die het weet.
Luister misschien naar de worm,
Hij kan het weten
niemand die grond kent van zo dichtbij
en
met zulk gemak
geluk kan rapen.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.