De tijd dobbelt rond me heen.
Als een pokerspel
trek ik zo nu en dan eens goede kaarten.
Blufte ik me vroeger
door mindere dagen
dan blijf ik nu iets vaker
aan de oppervlakte dobberen.
En wanneer ik kijk, rondom mij.
Naar wat mijn leven dan zou zijn.
Lijkt iedereen op elkaar.
Hemdjes, handelingen,
hemeltergende doeningen:
wij zijn allemaal gelijk.
Behalve de anderen
die minder
niet klaar
of gewoon
schuldig zijn
aan populisme
en dommigheid.
Op het feest
der gelijkgestemde
zielen
waar zuurdesembier
uit hernieuwbare bekers
wordt gedronken
speelt een matig
getalenteerde band
uit Eritrea
ten dans.
Te enthousiaste
keelklanken
verlaten de monden
van met sandaal
geschoeide
mannen.
Ze houden bewust
de handrem op
als hoofs geloof
op eeuwig leven.
Al moeten ook zij
beseffen dat
het vroeg of laat
stopt
en zij komen
te gaan
tot stof en
terug bij af.