Er ligt een dode vogel in het gras.
En ik vraag me af waar ik vandaan kom.
Ik ben een meisje en daar hoef ik verder niets voor te doen.
Ik lees mijn horoscoop app iedere dag.
De hoop is onheil omdat die de marteling verlengt.
Mijn schouders wegen zwaar van verzonnen ellende.
Ik ben een hypochonder
en de vogel ligt daar dood.
Ik vraag me af waar ik vandaan kom
en of we zo anders zijn.
Of de vogel toen die nog leefde ook slingerde
tussen twijfel en het zekere,
nadacht over de grenzen van de werkelijkheid.
Ik neem de vogel in mijn handen
gooi hem in de lucht en schreeuw
‘‘Vlieg alsjeblieft!''
Als we geen rand kunnen zien is alles toch oneindig.
De vogel valt opnieuw, nu in een plas.
De wind streelt mijn oren.
Vast door ouderdom gestorven
dat zie je aan de rimpels op zijn veren
zijn doffe kraalogen
het begint te regenen.
De dood is de rand denk ik.
Er ligt een dode vogel in een plas.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.