vandaag
het komt door mij
dit huis en de positie van dit raam
de helderheid van elke ruit
het is bepaald door deze ziel want hij
de architect
zijn naam was fons de roeck of odilon van hoecke
chot mens echt zijn blik was danig bleek
dat ik zijn naam al niet meer weet
die vale pee hij zei
voor mij is alles goed
het is een mooie schets
woon maar gelijk je wenst
zijn stempel snel gezet en toen dit huis er stond
met al die bomen rond mijn hart
keken de vogels eerst wat raar het leek
zo hier en daar een beetje scheef
het dak wat schots
doch in het algemeen maar weinig bol
een nest kon dat niet zijn
het is mijn hol
ik sprak tot hen
let toch wat op
maar heden
thans
vandaag
een jonge mees vloog veel te snel gewoon rechtdoor
ik was te laat
mijn oor hoorde de knal
het komt door mij
ik open deze ziel en ginds dat raam
doorgans veel te traag of zou ik zeggen moeten alles was
gewoon
zo pijnlijk dicht
mijn armen bleven ongeopend
om dat leven op te vangen
neen
helaas
ik keek ik stierf krampachtig mee en nu
waarheen
wat rest
mij nog te doen
een putje maken in dat hart van mij
zo ongeveer
ja groot genoeg voor hem
de dood met al zijn zwart
ook voor het geel van deze mees
uit de reeks 'Kleinood'