Leven met jou -ja ik dus-
dat is op vrijdagmiddag op de bus
en dan aanschuiven aan de supermarktkassa
en dan plots is het aan jou
en sta je daar onhandig te wezen
met gsm in de hand, onafgewerkte sms,
met portefeuille en boodschappentas
en-shit waar is die klantenkaart- te dikke jas
maar altijd wachtend op wat volgt
op het pad in de zon
en de vage belofte van een zoen
op je mond die
hoogstonwaarschijnlijk wel komt