de burgervader dramatiseert besloten zaken, duwt
alle huizen en uitgemeste boerderijen schuifelend
naar achteren alsof ze maar stoel en tafel betekenen
in een verzwegen caféetje. de openbare verkoop is afgehandeld.
het ingedutte dorp veert recht en ontredderd
van weken argumenteren tussen oude buren
over of rugzaktoeristen een rudimentaire plek
aanbieden - waar ze hun slappe
slaapzakken mogen opblazen - de dorpskern schaadt.
twee verdwaalde trekkers en een loslopende hond
noemen zij massatoerisme.
ook socialiseren met stadsmensen schaadt de gezondheid:
zij zijn rokende schoorstenen en brengen vernieuwing
met zich mee, en allerlei verfijnde maniertjes.
terwijl dit dorp echt verkommert rond haar vervallen kerk, marktplaats
en binnen de perken van haar kapelletjes alsmaar krimpt.
van de meeste gebouwtjes hangen de rolluikjes scheef bij het aflaten,
alsof de gevels scheel kijken; met een lodderoog de realiteit ontwijken.
meestal zwijgt de provincieweg. voorbijgaand verkeer vertraagt
zelden - koplampen gluren amper door de weinige straten.
iedereen doet hier alles te voet of te paard.
de stilte die hier rondwaart is gelaagd
en nog nooit afgestoft, op geen van haar etages
is ooit een bom ontploft.