Oh Girl,
hoe we naar binnen gingen om de drankjes te betalen
op de drempel kibbelden om de laatste blokjes kaas
te laat voor happy hour en liever vrij van lot en schuld
als gebroken mannen buitenkwamen, ons nog bukten
tussen stoelen, lichamen aan het stukgeschoten raam.
Het ademen ging onhandig en gejaagd, we ontdekten
vingertoppen, de glasscherven in je gelaat, herinnerden
ons de wereld licht en vrolijk tot het overliep, de belofte
van november, de kogels, de stilte onder het laken.
Misschien lag alles door de herfstkou dichter bij elkaar.