zijn ze nu echt
weggetakeld
die akelige tijden
is het waarlijk dood
wilde zijn stof wel zinken
naar de bodem van zijn rotvijvertje
hallo
ja
spreek ik met spongebob
gast
hoe moet dat
met al die herinneringen
met die asse en die zwarte dikkoppen
leeft hij voorwaar niet verder
zal het straks de ganse nacht
niet weer
verleden kwaken
chot
het braaksel kent zijn eigen smaak zo goed
er ligt verzekers andermaal een kwaaltje van weleer te sudderen
nog een geluk
mijn dromelotje houdt de wacht
gezocht zijn vergezichten zonder donderwolken herrie of een kwakkelende zon
het zijn die beelden uit de kwade cinema
die rode ponykop
daar in zijn grote pot op kokend vuur
ik ruik het en ik voel het
tuur mijn ogen nog eens leeg in spiegels die aan tranen kunnen zuigen
zijn ze nu echt en heeft het zout genoeg gebeten
ik heb hem niet vermoord
hij is vanzelf gestorven
maar helaas ook morgen
zal diezelfde blaaskaak mij weer wakker maken
ja hij
die verwekker van zoveel
van ondergang
gedrochten die een strontkabouter heeft getekend in mijn witte schrift
ja hij
hij en altijd hij
hij de stamvader van alle treurwilgen
de maker van mijzelf
mijn scheef gebit
de vele littekens
uit de reeks 'Dialogen met monsters en dia's'