Dit is raar. Bij de post zit een omslag met het opschrift ‘zomaar een cadeautje’, zonder vermelding van de afzender. Dit is wel erg vroeg, mijn verjaardag is pas over twee weken.
Het is een luchtkussenenveloppe die een cd bevat van de Franse zangeres Barbara. Het album heet L’aigle noir en dateert uit 1970. De folie is verwijderd, dus is hij niet nieuw.
Bij het openen valt een opgevouwen blad uit het plastic doosje. Het is een afdruk van een Wikipedia pagina in het Frans.
Bovenaan staat met de hand geschreven: Barbara overleed op een vierentwintigste november, de dag dat jij geboren werd. Gelukkige verjaardag.
Ik herken dit handschrift, het is van Aurélie, onze juf Frans. Onlangs gaf ze als opdracht een verhaal te schrijven over een droom. Nadien vroeg ze mij na te blijven en hadden wij een gesprek over de inhoud. Ik heb haar niet alles verteld, maar ze leek zeer begaan met mij.
Ik lees: L’aigle noir, Barbara’s bekendste chanson is geen eenvoudig relaas over een droom. Achter de woorden van het lied schuilt het levensdrama van de zangeres. Ze zingt dat ze sliep aan de rand van een meer, waar een zwarte arend over haar neerdaalde. In de arend herkende ze een figuur uit haar prille jeugd. Ze verwees daarbij niet naar de verkrachting door haar vader toen ze amper tien was.
Huilen doe ik al lang niet meer, ik luister: Un beau jour ou peut-être une nuit …Ik onderdruk een traan.