Ik word daar helemaal high van. Droomkroketten of een meisje dat mijn ziel vervelen kan. Denk maar niet dat zoiets ooit een beetje saai kan zijn. Zij weet bij god goed wat ik zoek.
Rust en lauw gekust worden. Meer wil ik niet. Er zit daar hoog in een verlegen boom een vogeltje met zachte vleugels. Wrijf het niet over de wangen. Zout dat kent het niet.
Als ik een staart had als een slang, dan zou ik nooit meer bang zijn van de bochten die ik nemen moest. Ik viel zo vaak. Over mezelf. Over het zijn.
Het klein konijntje in mijn tuin heeft scherpe tandjes, beetje schuin. Het bijt nooit in mijn hand noch vingers als ik het grassprietjes beloof.
Geloof maar niet, Natuur, dat ik jou echt vrijwaren kan. Ik ben te klein om al wat straks verloren gaat te redden.
Ik doe mijn best, al ben ik zwak. Ik voel het barsten binnenin. De overgave lonkt, terwijl een kikker wilde bellen blaast.
Mag ik nog even zwemmen, vraag ik aan een vis die zonder dralen mij de beste slagen leert. Het water weet mij te bekoren want het streelt mijn vel.
Rust en lauw gekust worden, meer zoek ik niet. De snoek hij kan zijn scherpe tandjes goed gebruiken voor het aaltje dat zijn mond passeert.
De visser ginds aan lager wil. Hij is zich niet bewust van enig kwaad. Straks komt de vloed die al zijn moed verslindt.
Was je maar thuis gebleven, prevelt zacht de voorhoede waarmee de storm zich aankondigt. Straks zal het mild vergaan. Ik voel iets barsten binnenin.
uit de reeks 'Waanhoop'