ik heb altijd mijn manieren moeten houden
als jongen met zondagspak geen hond mogen aanraken
het gras alleen maar van uit de woonkamer gezien.
dat wreekt.
daarom - volledig normaal zegt mijn therapeut -
dat ik nu onweerstaanbaar los wil draven
me eindelijk als schrijver eens gruwelijk vuil wil maken
een onstopbare dwang voel om over pies en kak te schrijven
tegen een muur aan wil zeiken, en nog meer freudiaantjes
maar als u de rest ook nog wil horen
is het goed misschien uzelf ook eens na te laten kijken.