Ach, hij is zo enthousiast en
ik zo wiebelig, onvast, fluïde.
Klaar om te ondergaan
wat er bovenkomt:
een stortvloed aan emoties,
een bad vol tranen,
een afgevallen los-blad-pad.
Warm en stoffig, vol
fragmenten,
afgebroken topjes
en verloren gewaande parels:
vervormd als eikels maar klaar om
uit te groeien
tot majestueuze mastodonten.
Niet bang om te
verliezen want wat verloren
gewaand werd is nooit
echt verloren:
het wacht op wedergeboren.
Worden.
Wat nog niet is maar
wezenlijk waar kan worden. Gekiemd
in een kern vol vertrouwen.
-Winterslaap _ Hibernation-
Een zwaluw zwevend
aan het zwerk.
Wendbaar, wentelend, wanhopig
welig turend probeer ik een glimp
op te vangen van zijn besluit-
vaardigheid. Niet denken doen.
Niet krampachtig vasthouden
maar loslaten, laten
gaan.
Een vrouw gaat te water
baadt tot aan haar stuit
haar kruin verdwijnt…