Je tatoeëerde je naam in de lippen van mij
De vogels floten en wij hoorden het niet
Jou in mij voelen maakte mij zo vrij
En wetende dat niemand ons zo ziet
Ik voelde je adem aan mijn zij
Je was zo kwetsbaar, maar toch zo sterk
Ik pakte je vast aan je stevige dij
Van liefde maakte jij stevig werk
Onze lichaamssappen borrelden tesamen
De wereld was beperkt tot ons twee
Het zweet stond binnen op de ramen
Toen ik vroeg ‘wil je meer’ zei ze ‘nee’
Het bleef bij die ene keer
Ze zei ‘gedaan, het was fijn’
Mijn hart opgewarmd, maar doet zo zeer
Begreep ze maar die pijn