Omdat het zo is. Omdat het zo moet. Omdat wind niet oplucht. Omdat wraak niet kon en vandaag wil ik, zo vraag ik aan die bultenaar, een kleintje met alle sauzen die er zijn. Een kwak van elk.
Voor de overvloed. Om te verdrinken. Ik wil ook een blik. Straf spul. Ik wil een blikopener. Ik wil een scherpe rand. Hier. Alvast de blikopener. Daar is een stoel. De grauwe gnoom zegt. Zet je neer.
Ik wil blijven staan. Ik ben dapper. Was er maar iets overgebleven. Een graf. Een kist. Ik kocht een breekijzer. Kon ik maar zeiken op zijn kop. Die blauwloze smurf. Hij staart mij aan. Kies een tafeltje.
Ik wil blijven staan. Hij raadt mij aan. Om normaal te doen. Ik annuleer de sauzen en die verwarrende vloed. Ik heb ook deze curryworst speciaal. Kan ook. Als een bijzonderheid. Als afleiding.
Omdat het zo moet. Ik zal morgen terugkomen. Met alle dia's. En dan? In het frietvet! Gij zot. Ga zitten. Zet die tas, met daarin die koevoet, neer naast je stoel. Hij is gecremeerd! Het stof vervloog.
Ik wil blijven staan. Ik wacht op eb. Ik wil loutering en rust. Het dwergmonster weet het. Ik krijg enkel een kopje. Suikerkorrels op een wolk. Onmogelijk te verdrinken. Straf spul. Warmte. Opgeklopte melk.
uit de reeks 'Dialogen met monsters en dia's' of 'Alfred frietkabouter' (naar keuze)