Diep in de woestijn.
Eén seconde van verzengende hitte.
Meer is er niet nodig om de contoeren te omkaderen van de stilstaande auto op route 66 of the King’s Highway in de Jordaanse woestijn.
Eén seconde van verzengende hitte is een krachtig moment in de natuur waardoor alles stilstaat.
Mini tornado’s worden aaibare wind-draaikolken.
Zand en voorwerpen die trillen van de hitte.
Het wegdek smelt en vibreert door de hete lucht.
De kaktus zweet, rotsen verpulveren, het vee verschroeid, de mens wordt een mummie.
De woestijn is de heteluchtoven van God, waar hij al zijn creaturen in heeft verzameld.
Diep onder rotsen en kilometers woestijn ligt – vergeten – de ark van Noach.
Toen alle schepsel zich per duo dienden te redden van een wereldwijde watersnoodramp.
Het Deltaplan was nog niet klaar, dus moest iedereen naar de ark maar.
Hoe werkloos werd die ark en Noach als veerman van het pontje van verzopen aarde naar het droge land.
Gestrand op bergketens in Turkije kwam de ark tot stilstand en konden alle dieren aan wal.
Zo kostbaar is nu dat water, zovele miljoenen jaren later!
Voor velen blijft het wachten op een nieuwe regen-gril.
En doet het dat uiteindelijk; dan is het de terreur van de moesson die alles verzuipen wil.
En dan is het weer wachten naar één seconde verzengende hitte.