hoe moet het dan
leven
leg ik een wortel
bij de schouw
krijg ik dan een medemens
een vrouw die me bijeenhoudt
heel gewoon
wat in mijn oortjes fluistert
boor ik maar een gat
door deze muur
vind ik daar de mensheid
die eindelijk
normaal probeert te doen
kan ik dan
mezelf
zijn
ik
denk
een beetje na
een stoomboot opgevuld met gas
is gauw een zeppelin
Hindenburg, hinderlaag
twee pieten liggen op de loer
ik ben het bijna zeker
dat ze al mijn dromen willen vangen
voor de gekke kindjes
als een film over de waanzin
twee zwanen in een zak
de nek is in een acht geknoopt
een dierenvriend uit Brugge
wenst zo’n beest te krijgen
heeft een eigen Reitje
aan de weggezakte
overkant
de straat
ligt vol met chocoladestenen
enfants terribles, fuifnummers
ze tellen niet, ze eten niet
ze gooien met geluk
het waren die vijf letters die ik zocht
voor een gebrekkig alfabet
een kunstgebedje dan
alvoor ik naar mijn zachte kussen zoek
al wat ik wil
is nog een laatste
donszoen op metalen wangen
die ene kunst, het eeuwig slapen
goed beheersen
nooit nog naar begrip
en speculoos
verlangen
uit de reeks 'Majnun het gebrabbel van een gek'