Eenzaam zijn we, niet alleen
Hier zit ik, op de enige stoel aan het keukentafeltje. Beneden dendert een tram voorbij en enkele auto’s toeteren een concert in mineur. Mijn gsm is mijn enige vriend, maar zelfs die laat me in de steek. Geen sms, geen mailtje … niets. Verdomme, niemand denkt aan mij. Ik haal een blikje bier uit de ijskast en trek het sissend open. Schol! roep ik en steek het voor me uit, een nutteloze beweging in het luchtledige. Ik neem een gulzige slok.
‘Op ons, meisje’, fluistert een fluwelen stem uit het portret van oma. Ik zweer het, er krult een vage glimlach rond haar perfect gestifte lippen.