Het ging hen voor de wind. Alles liep als een treintje. Zijn teleurstelling was diep toen zij het plots uitmaakte.
Met het ticket voor de achtbaan in de hand, weet hij het zeker: dit is de laatste maal dat hij de skyline van zijn stad zal aanschouwen.
Stijgend naar de top ziet hij de plaats waar ze elkaar leerden kennen, waar ze dolle avonturen beleefden, waar zij lief en leed deelden.
Hij overschouwt het park waar ze lange avondwandelingen maakten, de uitzichttoren waarvan ze bij het beklimmen de treden telden , de koepel van de concertzaal waar hun handen in elkaar strengelden op de tonen van hun lievelingssymfonie.
Op het hoogste punt beseft hij dat dit alles morgen zal verdwenen zijn.
Een allerlaatste blik en het wagentje dondert naar omlaag.
Nu snel huiswaarts en onder de lakens. Bij het ochtendgloren zal de verhuiswagen er al staan.
(*) maximum 150 woorden-verhaal