Ik zag je er staan. Net niet groter als mij, ogen op gelijke hoogte. Volledig in het zwart, met blond haar als een lamppaal in een dorpse nacht. Nog voor we spraken, kwam de muziek en iedereen rondom ons danste. Ik sprak met een vriend en zag hoe je je rug keerde. Een meertje lag boven je zwarte topje, maar zwemmen was er nog niet toegestaan.
Mijn armen draaiden licht naar je. Vingers op tast. Ik hou van je. Nee, te vroeg. Maar vooruit dansen op lichte tenen, dat mag. Nu, enkel nu. Neem je vast. Een schip langs de kade met zicht op open zee.
Net zoals het vlechtje in je haar, is de manier waarop je naar je drankje kijkt, hetgeen me het meest opvalt. Je ooglid halfweg naar beneden. Je vingers om het glas als tulpen in het gras van een te vroege lente. De alledaagse handelingen zijn je mooiste, wil ik je zeggen. Maar mijn vriend sprak te veel.