Mensen worden altijd op een ultieme wedijvering van hun persoonlijk niveau beoordeeld in plaats van een algemene vergelijking
Iemand beoordelen op zijn persoonlijk niveau vind ik een ongeoorloofd inzicht in iemand zijn privaat geestelijk leven
Een algemene vergelijking strekt naar de lucht en tijdsgeest als een idee dat zichzelf niet mag verwerkelijken
Dit is een ongeoorloofde contradictie in de kunst
Een ongeoorloofde contradictie in de kunst vind ik onbestaand en onmogelijk
Ik ga initieel uit van een punt in de hersenen van een eerstgeborene die zichzelf niet moet reflecteren
Daarom moet receptie zich terug verspreiden over de hoofden van mensen terwijl ze lezen in plaats van eenzijdig een algemene noemer te dicteren
Is het mogelijk dat een eerstgeborene vroegtijdig aan de kunst moest denken omdat hij moest leren praten?
Zoals ik de wereld moest waarnemen als kind kan ik er niet onderuit dat iemand ons voor onze geboorte gevoel heeft gegeven
En dat was dat ik in de buik van mijn moeder niet mocht praten
Toen al was gevoel het eerste woord dat wij collectief wilden uitdrukken in een soort relatie die erop duidt dat wij ooit het minst zouden begrijpen wat dat woord betekent voor de taal
Laat die gedachte nu de toelating vormen voor mijn plichtsbewustzijn en de bewijsvoering dat het wel degelijk nuttig was en zich tot de toekomst richtte
Nu zit ik voor televisie en zie ik mensen vooruitgestuwd percipiëren in een wurggreep door het verleden dat zichzelf genoodzaakt heeft in het verleden en uit nostalgie de toekomst verlangt voor het heden
Ware het niet dat mensen initieel al een eternaal heden verlangden voor hun eerste gedachte die in de plooi lag met zichzelf omdat ze hun persoon niet bevatte
Probeer ik mijn algemeenheid te bewaren om ze door te geven indien een meer zelfgericht perspectief in de toekomst noodwendig blijkt