Lezen

De onmogelijkheid van een idee

Een idee streeft hierbij naar zichtsverlening maar het tegendeel daarvan is een tekst de contradictie tussen zicht en tekst, moet dat de oorsprong van poëzie zijn? waarom bestaan er dan meerdere lezingen? In het verleden weet men dat nu in de toekomst reprocieert men dat nu waarom moesten wij dan bestaan voorbehouden voor het heden?   de mogelijkheid van nostalgie is het voorbehoud van een herinnering voor het gebeuren van het verleden Een idee is de anticipatie van een voorspelling voor de toekomst Nu is dat niet langer de contradictie van het heden

Robijn Bodijn
1 0

Knoppers Nut Bar

In de Knoppers Nut Bar 114 Broadway (Unit1), New York City ontvouwde zich het volgende gesprek tussen poëzierecensent Paul de Pets en een plaatselijke prostituee:   PdP.: ‘Ik vind dat de sossen in Gent goe bezig zijn.’ P.: ‘I beg your Pardon.’ PdP.: ‘Ik zei: ‘Ik vind dat de sossen in Gent goe bezig zijn.’ P.: ‘What the Fuck.’ PdP.: ‘How much?’

Casper Hoogenboezem
7 0

Schrijven Zonder Poespas

Schrijven is voor mij geen verheven kunstvorm of een ingewikkeld proces. Het is eerder een natuurlijke manier om mijn gedachten, gevoelens en ervaringen om te zetten in woorden. Ik hoef geen sierlijke zinnen te bedenken, me te houden aan complexe literaire regels, of de poëtische kant op te zoeken. Wat ik op papier zet, vloeit direct uit mijn hoofd en mijn hart, zonder dat er een filter of verfraaiing aan te pas komt.   Het is alsof ik een gesprek voer met mezelf, waarbij ik de innerlijke chaos van gedachten en emoties probeer te ordenen en vast te leggen. Voor mij draait schrijven om eerlijkheid. Het gaat om het rauwe, het pure, om wat er daadwerkelijk in mij omgaat. Het hoeft niet per se mooi te zijn, en het hoeft al helemaal niet aan te slaan bij een breed publiek. Wat ik schrijf, hoeft niet te inspireren of te raken. Het belangrijkste is dat ik mezelf erin herken. Dat is voor mij voldoende.   Het schrijfproces geeft me de ruimte om helderheid te scheppen in de wirwar van gedachten die soms door mijn hoofd raast. Het helpt me mijn gevoelens te begrijpen en de wereld om mij heen te plaatsen. Het is geen middel om indruk te maken op anderen, noch een streven naar perfectie. In plaats daarvan draait het om echtheid, om het authentieke vast te leggen zonder te oordelen over de vorm of de inhoud.   Schrijven is voor mij een soort spiegel, waarin ik mijn innerlijke wereld kan zien en begrijpen. Soms is dat beeld mooi, soms lelijk, maar dat doet er niet toe. Wat telt, is dat het oprecht is en dat ik er iets van mezelf in kan herkennen. Schrijven biedt me een manier om te groeien, om te reflecteren en om dichter bij mezelf te komen.   Het gaat niet om perfectie, maar om echtheid.

Guy Van Damme
16 0

atoombom

Wegens het fanatieke karakter van de Japanse samenleving. Zijn  door het gebruik van de atoombom in hiroshima nagasaki miljoenen levens gered. De hoogste verantwoordelijke, de Japanse keizer, werd nooit verantwoordelijk gesteld.   ****************************************************************** FOTO GALLERY verf ed  https://www.2dehands.be/my-account/sell/index.html   **********************************************************************  

verf ed: Contemporary ArtTIST
9 0

Mannen mogen huilen, maar bij voorkeur in luminescente protuberansen

Al bij al heb ik een gemakkelijk leventje dat gepaard blijft van acute tegenslagen. Maar natuurlijk zijn die er al geweest en zullen er meer komen. Wat ik me afvraag, is: zou ik op dat moment wenen? Ik denk het niet. Doorheen de jaren hebben mensen die meer geneigd zijn naar de emotionele slag me proberen verzekeren dat er niks verkeerd is aan huilen, of aan een man die zijn gevoelens toont. Dat kan allemaal goed zijn en in principe heb ik weinig gêne en mogen de mensen van me denken wat ze willen. Maar mijn terughoudendheid om te huilen ligt bij het fenomeen op zich. Dat ziet er gewoon niet uit. De natuur heeft er niet de mooiste lichamelijke expressie van gemaakt. Kijk alleen maar wat het met het gezicht doet. Waar een glimlach, een brede smile of een schaterlach net het mooiste in iemands gezicht naar voren halen, dan brengt wenen alle lelijkheid tevoorschijn. Er zijn zovele vrouwen en mannen die een saai of ietwat neutraal gezicht hebben, en bij een glimlach wordt dat het mooiste snoetje ooit en lijkt het of een stuk van het Paradijs erdoor straalt. Bij iemand die gaat wenen, is het als volgt. De mond vertrekt zich tot een lelijke grimas. Tandvlees en kwijl worden zichtbaar. Het gezicht wordt onnatuurlijk rood. Spreken gaat in een hoog stemmetje dat alle controle kwijt is, stotterend en onverstaanbaar. Diepe groeven doorsnijden de hoofdhuid. Brillen worden nat en dampen aan, make-up loopt uit. Kortom, een prachtig zicht. Dat wil je toch niet? Nee, dan ben ik liever een man die niet huilt. Het is niet het tonen van de emoties dat me tegenhoudt, het is de praktische en esthetische vormgeving van het eindresultaat. Dat had toch veel mooier gekund. Stel dat de natuur heel dat tranengedoe en die gezichtscontracties achterwege had gelaten. In plaats daarvan wordt de diepste, droefste emotie in het menselijk lichaam tot uiting gebracht door een sierlijk en waardig gebaar. Ik doe maar een voorstel: beeld je in dat bij hevige emotie ergens uit je arm of bovenop je schouder een sierlijk wiegende, ietwat flubberachtige protuberans groeit. Die klimt tot net boven je hoofd uit en geeft een zachte, warme gloed, als van een lavalamp. En af en toe komt er een ronde druppel van los, die dan als een vuurvliegje langzaam opstijgt in de lucht. Je zou een restaurant sfeervol kunnen verlichten, puur door er wat mensen neer te zetten die aan het schreien zijn. Of bij herdenkingen van een tragedie, kunnen nabestaanden en sympathisanten bij valavond in een kring rondom een straathoek staan, allen wuivend met hun lichtgevende fantoomlid, badend in een sepia licht terwijl enkele sierlijke drupjes als zwevende lampjes boven het groepje uitstijgen. En heel die tijd blijft het gezicht normaal en kan je een waardige conversatie blijven voeren.   Ja, mocht dat huilen zijn, dan zou ik het met plezier in ‘t openbaar doen.

Pvw
11 2

De Grote Politieke Show!

In een land hier ver vandaan—nou ja, eigenlijk gewoon hier om de hoek—stond een grootse verkiezingsstrijd op het punt los te barsten. De arena: het politieke podium. De hoofdrolspelers: onze geliefde politici. Volledig uitgerust met frisse pakken, stralende glimlachen en een eindeloze voorraad loze beloften. De Opkomst De eerste kandidaat, een meester in het spreken zonder ooit iets te zeggen, betreedt het podium. Laten we hem Bartje Blabla noemen. Bartje belooft alles en nog wat: gratis huizen, lagere belastingen, en elke vrijdag een gratis frietje voor iedereen. Het publiek gaat uit z’n dak. Ze weten al dat het te mooi klinkt om waar te zijn, maar ach, gratis friet is altijd goed. Dan is er Sofie Sprookjes, die beweert dat ze de files zal laten verdwijnen. Hoe? Door "strategisch geplaatste regenbogen" te bouwen waar auto's overheen kunnen rijden. "Innovatie!" roept ze vol overtuiging. "We zullen samen door die regenboog rijden naar een betere toekomst!" Het publiek knikt, hoewel niemand echt begrijpt wat ze bedoelt. En natuurlijk kan Gerrit Grootspraak niet achterblijven. Zijn specialiteit? Zijn stem verheffen zonder dat er inhoud in zit. "Wij zullen het tij keren! Een nieuwe dag is aangebroken!" schreeuwt hij met uitgestrekte armen, alsof hij een soort politieke Jezus is. Maar niemand weet precies wat die nieuwe dag inhoudt. Boeren? Regen? Niemand die het weet. De Verkiezingen Na een maandenlange campagne vol kleurige posters, nietszeggende leuzen en overvolle markten waar kandidaten handen schudden met baby’s en honden (want iedereen weet dat hondenstemmen cruciaal zijn), is het moment eindelijk daar: de verkiezingen. De stemmen worden geteld en... jawel, Bartje Blabla en zijn team van onzichtbare daden winnen! De Daden (of het gebrek eraan) En dan komt de echte test: regeren. Bartje staat nu op het punt om zijn wonderlijke beloften waar te maken. Maar zodra hij z'n stoel in het bestuursgebouw warmt, blijkt dat zijn geliefde frietjesbudget ergens is verdampt tussen de koffieautomaten en de jaarlijkse kerstborrel. "Ach," zegt hij nonchalant, "we moeten eerst even een paar onderzoeken doen. We willen toch wel weten wat voor sausjes mensen erbij willen." Sofie Sprookjes? Haar regenboogplannen worden geschorst, want de regenboogbruggen bleken toch net iets te duur. "We hadden het regenboogfundament iets steviger moeten maken," mompelt ze. Ondertussen verandert het fileprobleem in een dagelijkse snelwegpicknick. En Gerrit Grootspraak? Nou ja, hij blijft gewoon dingen roepen vanaf de zijlijn, met dezelfde retoriek als voorheen. "Een nieuwe dag zal komen!" blijft hij volhouden. Wanneer? Dat blijft een mysterie, zoals het recept van cola of waarom sokken altijd verdwijnen in de wasmachine. De Uitsmijter Zo gaat het leven verder in het politieke circus. Verkiezing na verkiezing, met steeds nieuwe beloften en steeds dezelfde uitkomst. Politiek in dit land is als een grootse toneelvoorstelling: iedereen klapt aan het einde, ook al hebben ze geen idee wat ze zojuist gezien hebben. Veel blabla, weinig boem boem—en dat is precies zoals ze het gepland hebben.

Guy Van Damme
32 1

ABORTUS

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++   **********************************************************   ************************************************************** +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ANTI ABORTUS - ACTIVISTEN  zijn vrouwen MOORDENAARS 

verf ed: Contemporary ArtTIST
12 0

Hoe "The Karate Kid 2" visionair werd

Eigenlijk ben ik een cynicus van vaste relaties. Wanneer mensen relatieadvies aan me vragen, dan kom ik niet verder dan: “Zoudt ge niet gelukkiger zijn zonder lief?” Ik meen dat ook. Zelfs wanneer ik koppels zie die hun eenheid nog niet in twijfel trekken, is het vooral medelijden dat mij overvalt, bij heel dat complexe rekening houden met elkaar. En ja, bij nieuw gevormde koppels kan ik de bijgedachte niet onderdrukken dat het allemaal gaat eindigen in rampspoed en ellende. Kortstondige verbintenissen, daar geloof ik nog in. Maar als ik zie hoe mensen zichzelf wijsmaken dat ze de ware hebben gevonden, dan heb ik de bijna onbedwingbare neiging om hen op het hart te drukken dat het allemaal net zo snel kan overwaaien als het gekomen is. Kwestie van reeds relatieadvies te geven voor het probleem zich stelt. Je kan maar voorbereid zijn.   Hoe is dat zo gekomen? Nou, voor een deel is het realisme. Levenservaring en weten dat mensen veranderen. Of dat de tijd zorgt dat je dingen aan je partner ontdekt die je steeds meer tegen de borst beginnen te stuiten. Ook het besef dat verliefdheid niet eeuwig is en bij minstens één van de twee van object kan veranderen. Dat is de rationele kant van de zaak. Dat ik emotioneel geen nood heb aan een relatie, zou dat komen door een paar keer gekwetst te zijn? Het zou zomaar kunnen. De keren dat iemand het uitmaakte met mij, dat zal Kirsten geweest zijn in de prille jeugd en Nephastie zoveel jaren later, dat hakte er toen toch in. Dus ja, misschien zit er mezelf indekken tegen mogelijk verlies in. Langs de andere kant voelt het niet zo, het komt op mij meer over alsof ik geen tijd heb én geen behoefte om me te binden aan iemand, en al helemaal niet om dat exclusief met één persoon te doen. Ik ervaar het gemis gewoon niet. ’t Is raar: ik zou zelfs kunnen meedoen aan datingtoestanden, voor het spannende en het leren kennen van nieuw volk en wie weet voor een onverwachte scharrel. Maar tegelijk zou ik daarbij altijd de angst hebben dat er een bleef plakken, die echt iets wil met mij en die ik dan moet kwetsen wanneer ik uitleg dat ik liever lekker op mijn eentje blijf.   Soit, ik kwam op heel die redenering door recent Karate Kid 2 te hebben teruggezien. De eerste keer dat zal decennia geleden geweest zijn in de cinema, in kader van het filmforum, ergens halfweg de middelbare school. Waar ik toen nog in geloofde (ja, nog nooit een lief gehad), was in het vinden van de ware en dat was dan voor altijd. Daardoor voelde ik mij indertijd eerst verrast en daarna bekocht door te zien dat Daniel in de tijd tussen de twee films reeds zijn liefje had omgeruild voor een andere. Nu draaien films toch altijd om het krijgen van het meisje. Zij was het object van zijn dromen. Samen doorzwommen ze verschillende stormen. Aan het eind koos zij voor hem en hij voor haar. Hij won het ultieme gevecht, met de kraanvogel kick. Iedereen pakte elkaar vast en was gelukkig, en die relatie was voor eeuwig!! En dan, één film verder en niet eens een jaar ouder geworden, heeft die gewoon een nieuw lief en wordt er over die vorige niet meer gesproken. Hoe kon dat nu gebeuren?!! It wasn’t supposed to be that way! Het computerde niet in mijn brein. Enfin, ik geloof dat het er bij deze film gewoon aan lag dat de actrice uit de vorige niet meer door de casting was geraakt, en dus rap een ander liefje ten tonele moest worden gevoerd. Anders was onze Daniel er gewoon bij gebleven. Maar kijk, het doorbrak mijn illusies en mijn verwachtingen over de orde in de kosmos, over rechtvaardigheid, mijn geloof in het filmisch universum.   En nu, al die decennia gepasseerd, stel ik vast dat de vluchtigheid en veranderlijkheid van liefde, waarin ik toen niet kon geloven, veel beter aansluit bij het beeld dat ik er vandaag van heb. Weinigen zouden The Karate Kid 2 een visionaire film noemen, maar ongewild is hij dat voor mij geweest.

Pvw
7 0

Cannabis heeft mijn leven gered.

Terwijl ik op iedere straathoek geconfronteerd wordt met een drugshol waar het gevaarlijke en  zeer verslaafde product alcohol wordt geserveerd. Moet ik langs binnenwegen sluipen omdat ik vanaf mijn 33e levensjaar alcohol heb afgezworen en mij heb toegelegd op cannabis.  Nu ben ik 70 en ben 10 jaar clean. Cannabis heeft mijn leven gered. Toen ik op 33 jarige leeftijd mij een maand opsloot op mijn zeer goedkoop dakappartement in een zijstraat die uitkwam op het Sint Jansplein. Samen met mijn muziek, boeken, tv, en een grote zak cannabis. Pafte ik mij te pletter. Na een maand waren mijn fysieke afkickverschijnselen van de alcohol verdwenen. Verder mocht ik niet meer naar mijn toenmalige stamcafé DE KAT in de Wolstraat in Antwerpen, kwestie de kat niet bij de melk te zetten. Toen ik tien jaar later toch nog eens DE KAT bezocht, bleek 1/3 in de psychiatrie te zitten, 1/3 was dood en 1/3 hing nog altijd aan de toog.  Ik ben in mijn 70ste life and kicking. Cannabis heeft mijn leven gered. Cannabis, de zachte zoete, hilarische zonde.  Mijn geliefde broer, 7 jaar jonger,  dronk geen alcohol, rookte geen tabak. Koos voor burgerdienst in plaats van de verplichte legerdienst.  Dat was niet  naar het genoegen van de generaals.  Daarom werd mijn broer, samen met de andere ongeregelden, twee jaar lang opgesloten in een hangaar. En moesten niks doen. Stel u voor bronstige 18 jarigen. Daar leerde hij kaarten en alcohol drinken en sigaretten roken. Hij kwam met  een alcoholverslaving uit zijn burgerdienst. Wat nog niet zo erg was want iedereen liep in die tijd zat rond, zelfs koning boudewijn was te zien met een glas whisky.  Mijn lieve broer stak soms een joint op, wat ik niet zo erg vond. Maar op een dag vertelde hij dat hij wilde experimenteren met heroïne. Mijn hart sloeg over iedereen in mijn buurt aan heroïne, was na een jaar een wrak.   WAT WAS ER GEBEURD.In de media was er regelmatig een trotse ongezond uitziende burgemeester en politie commissaris te zien voor een tafel met grote zaken cannabis, want cannabis is groot in volume en het stinkt dus zeer goed opspoorbaar.  En zo werd de ondergrondse cannabismarkt regelmatig vernietigd. In de plaats werd de markt overgenomen door heroïne. Onverlaten slaakte  de kreet dat cannabis gevolgd werd door heroïne. De stepping stone theorie.  Mijn liefste broertje wilde experimenteren met heroïne, daar stak ik een stokje voor. Ik nodigde mijn broer uit om samen met hem café CRISTOPERSTREET te organiseren in het centrum van Antwerpen.  Voor mijn moeder en het West-Vlaams dorp was ik de duivel. Mijn broer is twee jaar van heroïne afgebleven.  Na twee jaar had mijn liefste broertjes het wat moeilijk en toen zag mijn lieve moeder een mogelijkheid. Als mijn broer terug naar het geboorte dorp kwam wonen zorgen mijn moeder en de moeder van de vroegere vriendin van mijn broer voor een ingericht huurhuis, een nieuwe auto en 300.000 frank. Onwetende dat die vroegere vriendin, waarmee mijn broer moest trouwen, het experimenteren met heroïne al lang voorbij was. Ze was verslaafd. Het geld was na enkele maanden op en toen de verslaving aan het licht kwam was ik de duivel want ik had mijn broer naar de grote stad gelokt waar, volgens de plattelanders, iedereen verslaafd rondloopt. Dat er op het platteland meer verslaafden rondliepen dan in de steden was pas jaren, later maar, duidelijk. Mijn geliefde broer is van 1982 tot 1999 zwaar verslaafd in een plattelandsdorp rondgelopen. Dan is hij in Oostende gestorven. Enkele marginale vrienden van hem zijn veroordeeld. Zijn jarenlange drugsgebruik, zonder hulp, is nooit ter sprake gekomen. Iedereen waste zijn handen in onschuld. Ik ben er zeker van dat: had men cannabis jaren geleden gelegaliseerd, dan waren mijn broer en nog vele anderen nog  in leven. Dan hadden velen het bij cannabis gelaten en zich niet op andere, veel verslavende drugs gericht. In mijn ervaring bij cannabisgebruikers is dat voldoende.  Ik ben zelfs van mening dat vele Syrië bezoekers thuis zouden gebleven zijn. Ze zouden misschien lui in de zetel op het eerste moment niet beschikbaar zijn geweest voor de arbeidsmarkt maar dat zou tijdelijk geweest zijn. De harde repressie heeft hen naar Syrië gedreven.    De burgerbewegingen, zwarte bevrijdingsbewegingen, lgbtqia+. De biblebelt die doodsangsten onderging dat hun waanbeelden zouden vervangen worden door niet door hen gecontroleerde waanbeelden.   De oplossing van conservatief Amerika.  DE WAR ON DRUGS. Dat sijpelde langzaam maar zeker België binnen,  de perfecte oplossing vonden sommigen, voor de armen, de bruine, en alternatievelingen.Vele politieambtenaren waren niet zo goed op de hoogte zodanig dat menig Italiaanse kruiden bij reizigers soms werden geconfisqueerd.  Want niet volkseigen. In die tijd totaal onbekend.  In den beginne van de war on drugs werd zowat iedereen die met een joint betrapt werd, gecriminaliseerd.  Totdat de kleinburger opeens tot de constatering kwam dat hun eigen zonen en dochters in hechtenis werden genomen in middeleeuwse krotten.  Dat was niet naar de zin van die bevolkingsgroepen zodanig dat men opeens van de gebruikers bestraffend naar de dealer werd bestraft. Zodanig dat de kleinburger, in hun vilas,  ongehinderd hun joint kon nuttigen. De arme, de bruin, en de alternatieveling, meestal leven met meerderen in 1 kamer,  die op straat hun joint nutigden werden in de overvole vergeetputen opgesloten. WORDT VERVOLGD ......... ****************************************************************************************** foto GALLERY  https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/ *************************************************************************************

verf ed: Contemporary ArtTIST
89 0

Open grenzen.

Het Immigratie probleem OPGELOST.   Ze was een verpleegster die in een ziekenhuis in Antwerpen werkte. Ze werkte veel en des avonds sliep ze in een leeg hospital bed.  Ze werkte er dag en nacht 7 op de 7. Zodat ze veel verlofdagen spaarde. Als ze dan een maand verlof opgespaard had dan stapte ze vrijdag avond op een trein en stapte ze de zaterdag morgen uit, tussen de bergen, in noord Italië.   Waar ze echt woonde. Dan denk ik waarom kan dat niet met laten we schrijven met een marokaanse medemens. Laat hem hier komen werken. Als hij dan na enige tijd hier werken en logeren terug naar marroko kan reizen waar hij dan zou wonen. Een reis kost tegenwoordig kost 20 euro. Want ik ken de marrokaanse mens hij wil niet hier komen wonen in dat koude land met die koude mensen. Spijtig dat als hij daar werkzaam is in de bouw maar 200 euro verdient. Wie nu hier wil werken  die moet een duivelse tocht overzee als hij het dan  overleefd komt hij maandenlang in een kafkiaanse administratie terecht en als hij dan geluk heeft moet hij integreren.  En blijven.  foto gallery VERF ED https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/  

verf ed: Contemporary ArtTIST
17 0

Franstalige Brusselse bourzwazie

    Een vrouw.Ze woonde en werkte in Brussel en leefde in Parijs.Vlaanderen en Wallonië kende ze uit de boekskes. Ik nam haar een keer mee naar mijn geboortestreek. Ze dronk een koffie met mijn moeder. Ze was zeer beleefd. We zijn er nooit meer op teruggekomen. Ik zag het, Parijs lag haar beter. In Brussel daar woonde ze. In een gigantisch gebouw. Zo'n huis waar je via twee grote deuren binnenkomt in een gang die uitgeeft op een tuin. De gang waar vroeger de koetsen doorreden. Op dat moment stond er een auto wrak in die gang. Alles zag er nogal sjofel uit. We schrijven eind 1974. Dat soort huizen ging onder de hamer om aan de stroom nieuwe inwoners een woning te bezorgen. In het midden van die gang was er een kleine trap die naar de toegangsdeur leidde. Dan kwam je in een monumentale kamer met een monumentale trap naar de eerste verdieping. Daar woonde die vrouw. Op het gelijkvloers was haar handeltje. Ze gaf autorij lessen aan iedereen, nogal veel. Ze gaf lessen aan diegenen die onderaan de maatschappij waren geraakt.Haar handeltje draaide goed. Toen ik haar ontmoette, verschafte ze onderdak aan enkele Chilenen die gevlucht waren na de moord op Allende. Ze kende misschien niks van Vlaanderen en Wallonië. Brussel kende ze zeer goed. Ze leerde me de Griek aan het Zuid kennen. Rond het Zuidstation warende eerste migranten gehuisvest. Een kwestie van rap met de trein op hun werk te geraken.Daar waren de eethuizen waar de migranten hun maaltijden gebruikten. De Griek naast de Marokkaan naast de Turk naast de Belg. De Griek was goedkoop er was het Griekse gebruik om in de keuken de producten te kiezen. Zeer gezellig en zeer goedkoop. En de marché du midi. Een markt waar je je evengoed in Afrika als in Italië, Frankrijk, Spanje of Marokko kon wanen. Zalig.Geen enkele Belg, zelfs geen Vlaming.Zalig.En met een glas retsina.Zalig. Ik was via mijn Algerijnse huisgenoot in contact gekomen met die vrouw.Op haar verjaardag gingen we pralines halen.   ********************************************************************************************* foto gallery verf ed https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/ *****************************************************************************************   foto VERF ED: kwetsbare MAN kwetsbaar mannelijk schoonheidsideaal https://www.2dehands.be/seller/view/m2154965550

verf ed: Contemporary ArtTIST
2 0

Angst

  Niet  Goud   Of   Geld   Beperkt   ANGST   *************************************** **************************************** **************************************** Aleen  Informatie  en  Kennis   BEPERKT  ANGST      ****************************************************************************************** foto GALLERY  https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/ ************************************************************************************* foto VERF ED: BLOEMEN KLEUREN https://www.2dehands.be/seller/view/m2091039012 ***********************************************************************************   Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.De informatie is versplinterd.Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".Gietijzer = nationalistenKandelaar = religieIn het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.Regeneratie KosmetikIn de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.HET ALTAAR DER CULTUREN. Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig. http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e

verf ed: Contemporary ArtTIST
0 0

Een gezond sex leven.

  Blijkbaar is de drang, bij sommigen, voor sex zo groot dat ze anderen gaan verkrachten.  Dan denkt een mens hoe gaan we dat oplossen. Eigenaardig dat er zijn die denken dat op te lossen door minder sex toe te laten. Zoals in Frankrijk waar vrouwen die sex verkopen misdadigers zijn want prostitutie is er verboden. Weleens waar niet voor diegenen die bemiddeld zijn en het dus kunnen betalen. De arme man mens moet maar aleen aan zijn fluit treken. Het land die zich het land van de erotiek noemt. De hypocrisie. Daarom is de oplossing tegen verkrachtingen MEER BETAALBARE SEX.   ****************************************************************************************** foto GALLERY  https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/ ************************************************************************************* foto VERF ED bank HIEREN  https://www.2dehands.be/seller/view/m2074763873 ***********************************************************************************   Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.De informatie is versplinterd.Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".Gietijzer = nationalistenKandelaar = religieIn het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.Regeneratie KosmetikIn de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.HET ALTAAR DER CULTUREN. Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig. http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e

verf ed: Contemporary ArtTIST
15 0

De wereld is een dorp.

De wereld is een dorp.  Zegt men weleens. MAAR WAT? Als die wereld opeens in een dorp verschijnt. DAN IS HET  KOT TE KLEIN. ************************************************************************************ FOTO GALLERY verf ed  https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/ *********************************************************************************************** Foto:  Vanaf de veertiende eeuw liepen dames in Nederlanden geregeld rond in een zogeheten huik, een lange klokvormige en soms geplooide mouwloze mantel van wollen stof. Anders dan gewone mantels, werd deze huik op het hoofd gedragen. Ook de uitdrukking “de huik naar den wind hangen” is tegenwoordig niet meer in gebruik. Deze zegswijze werd gebruikt als iemand van partij of standpunt wisselde naar aanleiding van de (veranderde) omstandigheden. Vergelijkbaar is de uitdrukking “met alle winden meewaaien”. ****************************************************************************************   Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.De informatie is versplinterd.Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".Gietijzer = nationalistenKandelaar = religieIn het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.Regeneratie KosmetikIn de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.HET ALTAAR DER CULTUREN. Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig. http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e

verf ed: Contemporary ArtTIST
0 0

DRUGS

ZATLAPPEN  zijn tegen   DRUGS    °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° FOTO GALLERY verf ed  https://www.2dehands.be/my-account/sell/index.html *********************************************************************************************** FOTO:  VERF ED dag na zuiverheid ****************************************************************************************   Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.De informatie is versplinterd.Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".Gietijzer = nationalistenKandelaar = religieIn het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.Regeneratie KosmetikIn de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.HET ALTAAR DER CULTUREN. Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig. http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e

verf ed: Contemporary ArtTIST
5 0

massamoordenaars

heilig land   massamoordenaars    land LEEF !In de oude tijd had de mens angst van de natuur. Hij aanbad die natuur. Tijdens de industriële revolutie wilde de mens de natuur overheersen. Nu weten we dat we geen angst moeten hebben voor de natuur. We weten ook dat we de natuur niet kunnen overheersen. Dus zullen we er mee moeten leren leven.     FOTO GALLERY verf ed  https://www.2dehands.be/my-account/sell/index.html *********************************************************************************************** Foto: begraafpmaats merksplas colonie ****************************************************************************************   Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.De informatie is versplinterd.Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".Gietijzer = nationalistenKandelaar = religieIn het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.Regeneratie KosmetikIn de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.HET ALTAAR DER CULTUREN. Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig. http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e

verf ed: Contemporary ArtTIST
8 0

Praten met God

ChatGPT kan complotdenkers van gedachte doen veranderen, zo blijkt uit een studie van het Massachusetts Institute of Technology, gepubliceerd in het vakblad Science. Door te chatten met het taalmodel, gingen ze hun overtuigingen stap per stap in vraag stellen. In een artikel van De Standaard zoekt Olivier Klein, professor sociale psychologie aan de ULB, naar verklaringen. ChatGPT valt niet ten prooi aan ergernis bij een discussie. De chatbot toont begrip voor de twijfels en angsten van de complotdenkers en put uit een scala aan data en feiten die je als menselijke gesprekspartner niet zomaar paraat hebt. Natuurlijk is de chatbot hiertoe geprogrammeerd door humanistische onderzoekers. Met prompts zoals “vermijd de confrontatie” en “erken het emotionele aspect van een samenzwerings­theorie” trokken ze aan de touwtjes van het gesprek. Je wil je niet inbeelden wat er gebeurt als Elon Musk , Donald Trump of Vladimir Poetin die prompts schrijven.   Toch blijft het verbazend dat ChatGPT over meer sociale vaardigheden en emotionele intelligentie beschikt dan veel mensen. Misschien net omdat een chatbot veel mensen is, althans hun kennis en ervaringen, samengebracht in één bron. Je zou beginnen dromen van andere toepassingen: een chatbot als bemiddelaar bij VRT of eentje die regeringsvormingen ontwart. Haalt ChatGPT binnenkort de angel uit relatieperikelen en conflicten op het werk? Krijgt hij (zij of die, of is AI vooral geslachtsloos?) burn-out de wereld uit? Psychologen aller landen, krijg schrik! In debatten over AI primeert het wantrouwen vaak. En in fictie hebben robots of boordcomputers al decennia een boosaardig kantje, denk maar aan HAL9000 in de film 2001: A Space Odyssey. Hun einddoel is de menselijke soort domineren. Ondanks dat narratief laten gebruikers hun scepsis sneller varen. Wie ging nog nooit te rade bij ChatGPT? Het ding weet welke verwarmingsinstallatie je best aanschaft, hoe je beklijvend les geeft en welke plotwending je verhaal tot een bestseller maakt. ‘Je wint er een hoop tijd mee’, hoor je her en der. ‘Het is mijn nieuwe beste vriend’, barsten sommigen zelfs uit. Net dat grote vertrouwen in technologie is het vertrekpunt van kunstenaar Lauren Lee McCarthy. In de voormalige koekjesfabriek van LU in Nantes, stelde ze vorige zomer haar interactieve installaties en video’s tentoon. In ‘Social Turkers’ dicteert AI hoe je je moet gedragen op een date. Achter de technologie zitten weliswaar menselijke klikslaven.  In ‘Surrogate’ adviseren wensouders hun fictieve draagmoeder via een app wat te eten of hoeveel uur te slapen. Is dat een mooie manier om samen een kind te maken, of een subtiele vorm van eugenetica? Nog slinkser wringt McCarthy zich in het dagelijkse leven van haar proefpersonen als ze Amazon Alexa nabootst, een ‘smart home intelligence’. Ze monitort een viertal personen via een camera in hun huis. Haar onzichtbare stem fluistert hen in wanneer ze te lang achter hun computerscherm zitten, beter even op hun gitaar spelen of naar buiten gaan. Een proefpersoon vertelt dat ze steun ervaart van de stem. Ze vindt het wel handig, iemand die haar door de dag loodst. Ik herinner me nog mijn eerste prompt in ChatGPT, hoe de zinnen aan een rotvaart over het scherm stroomden. Het deed me denken aan tekenfilms waarin mensen een vraag richten aan een glazen bol. Heel even ontstaat er mist in de bol voor die zich met toekomstbeelden vult. Net als de glazen bol heeft de chatbot geen tijd nodig om na te denken. Complexe redeneringen rollen er meteen uit. Dat creëert de illusie van een orakel. In haar werk ‘The Changing room’, onderzoekt McCarthy hoe we van technologie onthullingen over onszelf verwachten, als van een orakel. In een essay voor E-tcetera noemt theatermaker Simon Baetens AI een moderne incarnatie van de orakels uit de Oudheid. ‘Wat ik waarlijk verbluffend vind aan deze AI-tools, is wat ze uit mijn onderbewuste aan het licht brengen. Ze zijn in staat om output te leveren vanuit extreem associatieve prompts. Ze kunnen mij, de kunstenaar, potentieel toelaten om impulsen en associaties concreet te maken nog voor ik ze volledig ‘begrijp’’ Voeg daaraan toe dat mensen de neiging hebben om in alles iets antropomorfs te zien. Volgens Olivier Klein schreven proefpersonen al menselijk bewustzijn toe aan de eerste chatbot Eliza uit de jaren ’60. Maar AI weet veel meer dan de gemiddelde mens, schrijft Baetens in zijn essay. ‘De vraag wanneer deze technologie slimmer wordt dan ikzelf, is al voorbijgestreefd: ik kan het nooit winnen van de snelheid waarmee AI toegang heeft tot een eindeloze digitale bibliotheek aan bronmateriaal en referenties.’ We stellen onze vragen aan een antropomorf orakel dat veel meer weet dan wijzelf. Aan een hogere macht.  Is dat een beetje zoals praten met God? Het idee om een gesprek te voeren met God is niet nieuw. ‘What would you ask if you had just one question?’, zingt Joan Osborne in haar hit ‘(What if God was) One of us’? Interessant in het AI-tijdperk is dat ook niet-gelovigen hun vragen aan een alwetend iets richten, alsof AI daarmee voldoet aan een diepmenselijke behoefte. Dat complotdenkers nog eerder een onzichtbare gesprekspartner vertrouwen dan een mens met authentieke emoties en redeneerfouten, is dat een aspect dat we bij gelovigen ook terugvinden?  ChatGPT als nieuwe religie. Zingeving wordt een kwestie van Gigabytes. Ik stel me kerken voor met grote schermen, waar existentiële vragen meteen een antwoord krijgen. Al kan je het geloof ook gewoon thuis belijden, natuurlijk. Hoe lang nog voor de eerste rituelen opduiken?    

Pons
9 2

Iedereen die een dictator of een dictatuur links noemt is een BEDRIEGER zijn BEDRIEGERS.

Iedereen die een dictator of een dictatuur links noemt is een BEDRIEGER zijn BEDRIEGERS.    FOTO GALLERY verf ed  https://www.2dehands.be/my-account/sell/index.html *********************************************************************************************** Foto: on the road again 2006  https://www.2dehands.be/seller/view/m2074762985 ****************************************************************************************   Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.De informatie is versplinterd.Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".Gietijzer = nationalistenKandelaar = religieIn het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.Regeneratie KosmetikIn de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.HET ALTAAR DER CULTUREN. Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig. http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e

verf ed: Contemporary ArtTIST
5 0

Wat heb ik eerst gedachtgoed

Het lezen van een andere auteur is als verzamelen van het einde van liedjes Ik strek de koord naar het beeld en begrijp de bedoeling op voorhand zonder referenties

Robijn Bodijn
9 0

Symbiose

  De belangrijkste  Ontdekking van deze tijd  Is DE   SYMBIOSE  Samen in een lichaam  Verschillende  Lichaam  In  1  Eindelijk  Wetenschappelijk  Bewezen    Een mens wordt pas mens in relatie tot een ander mens en zijn omgeving.  Zie: Lynn Margulid *********************************************************************************************** foto gallery:  https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/   foto SIMBIOSE https://www.2dehands.be/seller/view/m2148978834 *************************************************************************************   Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.De informatie is versplinterd.Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".Gietijzer = nationalistenKandelaar = religieIn het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.Regeneratie KosmetikIn de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.HET ALTAAR DER CULTUREN. Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig. http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e

verf ed: Contemporary ArtTIST
3 0
Laad meer ...