laten we het moordwapen introduceren in scène één:
tegen een decor van verschillende stadia van oververhitting
beschrijven we een tegendraadse, blijmoedige energiebom
met een dun, opgepompt liedje vol smart
en opgehitste beats, wat zeg ik: male empowerment
in uiterst puntige schoudervullingen zingt ons toe
vanaf diverse verrijdbare rotspartijen
waar het droogijs sinds lang vanaf gesmolten is
doen we ons best voor broederschap
setjes halfblote dansers in laaghangende nevel
proberen herhaaldelijk olifanten met salto’s
aan het zicht te onttrekken, vergeefs
jezelf in close harmony horen snurken blijkt de ultieme vorm
van contraspionage, de glitters gijzelen polarisatie
tot ver na middernacht, de ontknoping vlecht een stille dood
met de jury, de jury vecht met de kunst van het loslaten
we wimhoffen ons er wel doorheen
in uiterste non-binaire extase