De zoute smaak van haar laatste tranen hangt nog aan zijn lippen, wanneer hun zoon de keuken binnenkomt en hen met grote ogen aankijkt. Zijn vader merkt zijn aanwezigheid niet op en kust, na de tranen, nu ook het bloed uit haar gezicht weg. De metaalachtige smaak doet zijn mondhoeken lichtjes omlaag krullen, maar hij zet door tot haar gezicht helemaal schoon is. Wat is ze mooi, denkt hij bij zichzelf. Hij sluit haar bloeddoorlopen ogen met zijn duim en wijsvinger, zodat het lijkt of ze vredig ligt te slapen. Dan neemt hij met zijn linkerhand de schotelvod van het aanrecht en begint het omgestoten glas wijn op te kuisen. Hij snijdt zich een aantal keer aan de kleine stukjes glas, waardoor zijn bloed op de grond wordt vermengd met dat van zijn vrouw. Hij duwt zich af op zijn linkerhand om recht te staan en gooit de vod terug op het aanrecht. Zijn ogen gaan een tijdlang over het tafereel. Een grote rode plas met een beeldschone vrouw in het midden. Ze zit volledig onder het bloed, maar haar gezicht is schoon.
Hij kijkt pas op als zijn zoon zijn rechterhand vastneemt. Het voorwerp dat hij daarmee omklemt, bergt hij nu op in de buik van zijn nakomeling. Daarna drinkt hij nog een slokje wijn.