Je carcrashte voor mijn ogen
terwijl je me nog net zo-even
virtuoos bespeelde
met je klauwen
mijn toetsen streelde
de noten naar je toezoog
me inblies dat ik
niet je bisnummer
maar je Opus Magnum
zou zijn
en nu lig je hier
en stormen je troepen toe
om je mee te slepen
over hun gladde wegen
terwijl ik
nog steeds de doornen tel die wij
verzamelden onder onze voeten
ik met bebloede
handen de laatste woorden kleur -
hoop dat je ze morgen zult herkennen