Hier heerste deze nacht de vlag van ongeduid gelach
De stille minneboer heeft de top verast
Laat het land, het volk, de verbergende dag
Opflikkeren voor wat deze cultuur vermag
Hier heerste deze nacht het brandende boek
Dichters, lever zacht verwarmde verzen – Aan
De Verlichting van de straat gekraakt
Hier heerste deze nacht de haat
Het trieste glas zonder levenswaas
Een sprankelvonk voor vingers van ijzerdraad
En toen het licht werd, bleef de rook er hangen
In onze naam niet gedaan, maar we begrijpen het wel
Hoor toch hoe de nachten onze macht verstaan