Ik ging
Gewoon
Om een fles wijn
Rood
Wit
Rosé
Maakte niet uit
Ik ging
Gewoon
Om een fles wijn
Maar
Ik had me niet voorbereid
Op de tijdscapsule
Dat onze kelder is
De geur alleen al
Triggerde miljoenen herinneringen
De opgeborgen spullen
Als reflecties van een leven
En toen
Zag ik plots
Het bier
Ongeopend in een hoek
Vol stof
En webben
En vuil
Vergeten
Nog gekocht door papa
Dacht ik meteen
Ik bekeek het
Terwijl mijn hart zwaarder werd
De aanblik
Van het wijnrek
Karig gevuld
Drukte me opnieuw op de feiten
De Bourgondiër is weg
En dat verlies
Werd koelbloedig benadrukt
Door de weinige flessen wijn
Hetgeen nog over was
En vooral
Wat ook met de tijd
Nog zal verdwijnen
Geschokt en verdrietig
Bleef ik staan
Ik ging gewoon
Om een fles wijn