We zeggen je naam zacht,
als een fluistering tussen kaarsen.
Hij past niet in een minuut stilte,
niet in een hand die leeg blijft.
De wereld draait door,
maar wij leren stilstaan-
met handen die niets vasthouden
en toch alles dragen.
Jij bent geen ster die straalt,
geen engel die troost.
Jij bent de stoel aan tafel
waar niemand zit,
het lege bed dat we ontwijken,
maar nooit vergeten.
Tijd glijdt door onze vingers,
blijft haken in de plek
waar jij niet meer bent.
Vanavond brandt er licht,
niet om je te vinden,
maar om te laten zien
dat donker niet alles krijgt.
Mephis (aka) Evelyn Mérida