ik steek de sleutel in het contact van mijn dagverloop
in de ene hand houd ik mijn rijdier, in de andere een fles gin
en ik zing! ik zing alsof ik dronken ben
maar Het Oog weet beter, o dat verdriet
o dat verdriet
zulks verdien ik niet
mijn paard Jacobus hoeft geen multigrade
geen dopes voor maag of poten
de hoeven van dit dier zijn ziek en krom
in elk oor zit een kogel, afgevuurd vanuit het mensdom
ik haal geen snelheid op de wegen, maak geen
enkele beweging die niet gereglementeerd is
en zing! en zing voor elk deel dat uitsteekt
en dat ik signaleer!
ik volg ook nooit bevelen op van hij die niet spreekt
Jacobus, geef woord
Jacobus, hou halt!
de treinbestuurder kijkt naar het spoor als vermoord!
o dat verdriet
zulks verdien ik niet