er was eens niet zo heel erg lang geleden
een man die zin had in een stevig pak friet
maar fut miste om een frituur te betreden
hij was onrustig, welbespraakt en erudiet
maar hij had honger dus besliste hij
om toch maar weer op pad te gaan
een kleintje met een frikandel erbij
bestelde hij en ze begonnen eraan
hij las graag boeken, hij hield van muziek
en vertelde vaak wistjedatjes over politiek
maar in de zaak hield men niet van debat en polemiek
ze bikkelden enkel over het faillissement van de griek
over zakkenvullers, de jeugd van tegenwoordig, voetbal op tv
foutief geparkeerde bestelbusjes en de ophaling van het pmd
ondertussen keek de man nogmaals op zijn klokwekker
de uitbater had zijn aardappels nog niet gesneden
hij zei tegen zichzelf een sandwich is minstens zo lekker
maar als ik nu ga wachtte ik een uur zonder reden
Ernst het is klaar, weergalmde doorheen het pand
toepasselijke naam zei de zaakvoerder bijdehand
u bent allen verre van luchtig
zuchtte hij ietwat luidruchtig
contactloos rekende hij af
hij trok de beige deur achter zich dicht
en verliet in gestrekte draf
met eindelijk het verorberen van de maaltijd in zicht
plaatste hij de kok niet langer in een slecht daglicht
maar toen hij thuis op zijn gemakje
bij het openen van het bruine zakje
tot de vaststelling kwam dat er mayonaise op z’n frietjes zat
dacht hij, steek de patat toch in uw dik vet ongemanierd gat
hij had nochtans voor een middelgrote met ketchup betaald
en het gerucht doet de ronde dat hij er nog steeds van baalt